అనురాగ దేవత నీవే
అనురాగ దేవతనీవే
నా ఆమని పులకింత నీవే
ఎవరి అక్షరాలో
ఎవరి భావాలో
ఆ గళం నుంచి జాలువారాయి
మంద్రమైన ఆ గీతం ఇరు హృదయాలను
పులకింపజేసింది
ఆనందపరవశమైన
కనులు చెమర్చాయి
ఆనంద భాష్పాలు చెక్కిళ్ళను
ముద్దాడాయి
పల్లవించవా నాగొంతులో
అంటూ మనసులు
యుగళగీతాలు పాడుకున్నాయి
ఇప్పుడూ
అదే భావం
అదే రాగం
అదే గానం
అదే సంగీతం
చెవులను తాకగానే
గుండె ఎందుకు మెలియపడుతోంది
మనసు ఎందుకు విలపిస్తోంది
జలజలా కన్నీరెందుకు
ఉబికివస్తోంది
తల ఎందుకు భారమవుతోంది
నీకు నేనూ
నాకు నీవూ
అంకితమిచ్చుకున్న
ఆ పాటల పుష్పాలు
ఎందుకు ముళ్ళలా
గుచ్చుకుంటున్నాయి
నీతో కలిసి నేను
విహరించిన పాటల పూదోట
ఎందుకు నాకు స్మశానంలా కనిపిస్తోంది
తెలుసా మనసా నీకు
నీవు లేని సంగీత పుష్పికలు
నీవుంటేనే వికసిస్తాయి
నీవు లేని ఆ పువ్వులు
నా గుండెకు గుచ్చుకునే ముళ్ళే
మనస్వినీ
