నీ సేవకుడినై

నీ సేవకుడినై

బలమైన ఉక్కుదిమ్మలను

రాక్షస యంత్రాలు కరకరా నమిలేస్తున్నట్లు

మెదడు నిండా రణగొణధ్వనులను మోస్తూ

జిగేల్ మనే విద్యుత్ వెలుగుల్లోనూ

కారుచీకట్లను కనురెప్పలకు పులుముకుంటూ

విప్పారిన మనసుపుష్పంలో

వాడిన రేకులను ఏరుకుంటూ

మంటలు రేపిన సుగంధ ద్రవ్యాలను తుడిచేసి

తడియారని జ్ఞాపకాలను

రక్తపు మరకలుగా దేహానికి అద్దుకుని

రాళ్ళు రప్పల రాదారికి భీతిల్లి

పూల తివాచీ పరిచే నీ సన్నిధికి వస్తున్నా

నీ కొలువుకు సేవకుడినై

స్రవిస్తున్న స్వప్నం

స్రవిస్తున్న స్వప్నం

ఎక్కడో స్రవిస్తోంది ఒక స్వప్నం

కరుగుతున్న కన్నీటి సవ్వడిలా

ఎక్కడో వినిపిస్తోంది ఒక రాగం

వసంతం వీడిన కోయిలగానంలా

ఎక్కడో రాలిపడింది ఒక నక్షత్రం

శిథిలమైన శిఖరంలా

ఎక్కడో గర్జిస్తోంది ఒక స్వరం

స్మశానంలో తీతువు పిట్ట హెచ్చరికలా

ఎక్కడో వణుకుతోంది ఒక హృదయం

మృత్యువును గాంచిన దేహంలా

కటిక చీకటిలో నడుస్తూ ఉన్నా

జ్ఞాపకాలన్నీ మూటగట్టుకుని

విరామమెరుగని బాటసారిలా

వేకువైనా వెన్నెలైనా

వేకువైనా వెన్నెలైనా 

పిశాచ గణాలు కత్తులు దూస్తున్నాయని

స్వాప్నికలోకం వీడి పారిపోను  

సరసంగా పలకరించే స్వప్నిక కోసం

నిత్యం కలలు కంటూనే ఉంటాను

రగులుతున్న నిప్పురవ్వలు కాల్చేస్తాయని

బాటను మార్చుకోను

ఎక్కడైనా పువ్వులు పాదాలను తాకుతాయని

ఆశపడుతూనే ఉంటాను

పదును తేలిన ముళ్ళు గుచ్చుకుంటాయని

గులాబీని విసిరేయను

సుగంధ పరిమళం కోసం ముద్దాడుతూనే ఉంటాను

తూటాలు దిగబడుతున్నాయని  

గుండెను ఉక్కు కవచంలా మార్చుకోను

మనసును తాకే మధురిమ కోసం

హృదయఫలకాన్ని పరిచే ఉంచుతాను

వేకువలోనూ వెన్నెలలోనూ

రగిలే మంటలోనూ

కురిసే హిమవర్షంలోనూ

నేను నిత్యం శ్వాసిస్తూనే ఉంటాను

మనస్వినీ

పూజకు పనికిరాని పువ్వులు కాదు

పూజకు పనికిరాని పువ్వులు కాదు

ప్రేమతో చూస్తే

ప్రేమగానే పలకరిస్తాయి

నా అక్షరాలు

చల్లని మనసుతో చూస్తే

వెన్నెల వానై కురుస్తాయి

నా అక్షరాలు

వేదన మనస్వివై తడిమి చూస్తే

కన్నీరు మున్నీరుగా విలపిస్తాయి

నా అక్షరాలు

ఆగ్రహమై ఎదుట నిలిస్తే

చితిమంటలై రగులుతాయి

నా అక్షరాలు

వక్రబుద్ధితో చూస్తే

అష్టావక్ర వలయాలుగా చుట్టుకుంటాయి

నా అక్షరాలు

దుష్ట మనసుతో ఎదురుపడితే

విప్లవ జ్వాలలుగా మండిపడతాయి

నా అక్షరాలు

పూజకు పనికిరాని పువ్వులు కాదు

నా అక్షరాలు

నా పార్థీవ దేహంపై

గుభాళించే పరిమళాలు

నా అక్షరాలు

మనస్వినీ 

సమరం నీకూ నాకూ

సమరం నీకూ నాకూ 

అనుభవాలనే దీపాల వెలుగులో

జ్ఞాపకాల తివాచిపై

ఆలోచనల దుప్పటి కప్పుకున్న నేను

సేదతీరుతున్నా కన్నులలో

కలలను నెమరు వేసుకుంటూ...

నన్ను తాకీ తాకని వెలుగురేఖలు

మెల్లగా కరిగిపోతున్నాయి

కమ్ముకుంటున్న చీకటిలా...

ఆలోచనల దుప్పటిని మెల్లగా తొలగించి

కన్నులు తెరిచి చూసాను

నాకు లీలగా తెలుస్తోంది

నువ్వు చేరువలోనే ఉన్నావని...

అవును నువ్వు నాకు దగ్గరలోనే ఉన్నావు

నాకు ఎదురుగా

నాకు ఆ పక్కనా ఈ పక్కనా

వెనుకా ముందూ నువ్వే ఉన్నావు...

నా ఆలోచనలు నిత్యం నీ చుట్టే

తిరుగుతూ ఉంటాయి...

నువ్వు నాతోనే నడుస్తున్నావు

నాకు ముందు నువ్వు నడుస్తూ ఉంటే

నాకు తెలియకుండానే నిన్ను అనుసరిస్తూ ఉన్నాను

నిన్ను దాటి నేను అడుగులు వేస్తె

నా అడుగు జాడవై

నువ్వూ నడుస్తున్నావని తెలుసు...

చీకటి వెలుగుల దొంగాటలా

వెలుగూ నీడల దోబూచులాటలా

పున్నమిని మింగివేసే అమవస రక్కసిలా

కటిక చీకటిని చిదిమివేసే చల్లని వెన్నెలలా

సమరం నీకూ నాకూ మధ్య

ఇది నాకు బాగా తెలుసు...

నేను నీకు చిక్కినా

నువ్వు నన్ను అందుకున్నా

నన్ను మరో లోకానికి

తరలించుకు పోతావనీ తెలుసు

జ్ఞాపకాల దీపాలు మరలా వెలగటంతో

ఆలోచనల దుప్పటిని మళ్ళీ కప్పుకున్నా

మనస్వినీ...