ప్రియనేస్తం

ప్రియనేస్తం

మౌనం ఒక అందమైన నేస్తమై

ఎదుట నిలిచింది

మనసును తట్టిలేపే పుస్తకమై

పలకరించింది

ప్రతి పుటలో ఒక పలకరింత

ప్రతి పేరాలో ఒక తుళ్ళింత

అభిమానాల కేరింత

అవమానాల కవ్వింత

అయినా మౌనమంటే నాకిష్టం కొండంత

అవును

ఇప్పుడు మౌనం నాకు ప్రియమైన

మనసు పుస్తకం

భావసమరం

భావసమరం

మదిని మధురంగా తడుముతున్న

అనుభవాల అనుభూతులు

తీయగా పలకరిస్తున్న

భావపరిమళాలు

సంధ్యావేళలో ఉషోదయపు గీతికల్లా...

అనుభవపుష్పాలను చిదిమేసే

ఆవేశ తరంగాలు

నమ్మకాన్ని వమ్ము చేసే

కరకుదేలిన తూటాలు

భావం మాడి మసైపోతోంది

చితిమంటలలో కాలుతున్న శవంలా ...

పరస్పర విరుద్ధ భావజాల సంఘర్షణలో

ఓటమిని ముద్దాడుతూ

భయంతో పారిపోతున్నా

నా మనసును గుప్పిట పట్టుకుని

అదికూడా కాలిపోతుందేమోనని... 

ఓటమి

ఓటమి

రెండు చేతులతో ముఖారవిందమును

దాచుకున్నావు

నీ అందాన్ని కానరానీయరాదని

నీకేం తెలుసు

నీ అందం మరింత రెట్టింపయ్యిందని

నీ కరకంకణములు మంచుకొండల మెరుపులైతే

కొండల మాటున దాగిన శశి కిరణాలే నీ కన్నులు

తనివితీరా నీ నయనసోయగాలను చూస్తూ

ఎన్నెన్నో కవితలు రాసుకోవాలని అనుకున్నా

నీ సొగసులకు మెరుగులు దిద్దేలా అక్షరాలను

అల్లుకోవాలని భావాలను వెతుక్కున్నా

భావాలు ఎన్ని మెదిలినా

నీ అందానికి సరితూగే అక్షరాలు మాత్రం

దొరకనేలేదు

జఫర్ గజల్ ను తడిమి చూసా

కృష్ణ శాస్త్రి కవితలు మననం చేసుకున్నా

గులాం అలీ మంద్రభావాలను పరికించి చూసా

చివరకు పంకజ్ ఉధాస్ గానాన్ని గుర్తుచేసుకున్నా

ఎక్కడా భావాలు దొరకలేదు  

అక్షరాలు కుదరలేదు

అప్పుడు తెలిసింది నాకు

నీ కనురెప్పలసొగసుల వెలుగులముందు

సమస్త భావలోకం ఓడిపోయిందని

మనస్వినీ