అంతా అలాగే ఉంది

అంతా అలాగే ఉంది

అలా ఏమీ జరగలేదు

ఎలాంటి మార్పూ రాలేదు

నవ వసంతాలు కురిసిపోలేదు

కనక వర్షాలు కనుచూపు మేరా కానరాలేదు

తెప్పలుగా చెరువు నిండలేదు

కప్పలు పదివేలు చేరనేలేదు

కొత్త పలకరింపులు లేనేలేవు

చెంతకు చేరినవారూ లేరు

ఉత్సాహం లేదు

ప్రోత్సాహం లేదు

ఎక్కడవేసిన గొంగళి అక్కడే ఉంది

జీవితమనే అంగడి నడుస్తూనే ఉంది

నేనే ఉన్నాను నాడు

నేనే ఉన్నాను నేడూ

అన్నీ  భ్రమలే అనితెలుసు

శిథిల శిఖర పునర్నిర్మాతను నేనే అనీ తెలుసు 

ఏమున్నదిక్కడా

ఏమున్నదిక్కడా

యే కౌన్సీ జగా హై దోస్త్

యేతో ముర్దా దిల్ ఇన్సానోకి

ఖబరస్థాన్ హై దోస్త్

ఎమున్నదిక్కడా

అంతా మాయాకపటం విద్రోహాల సమూహం

కదిలే మానవ కళేబరాల విన్యాసం

మనసులేని మరమనుషుల ఆలవాలం

విరిసేపెదాల చిరునవ్వులమాటున

రాబందుల రెక్కల చప్పుళ్ళు

కురిసే మధురిమల  చాటున

ప్రాణం తీసే కాలకూట విషపు గుళికలు

అందమైన గులాబీలు

మైమరిపించే సౌరభాలు

ఆదమరిచి ఉంటే

గుండెను గుచ్చే పదునైన ముళ్ళు

అబద్దాల పునాదులపై

కొలువుదీరే పేకమేడలు

కూలిన శిథిలాల్లో సమాధి అవుతున్నాయ్

నిప్పులాంటి నిజాలు

ఏమున్నది ఇక్కడా

మసిపూసి మారేడు కాయ తింటారు

అందని ద్రాక్షకై ఎగిరెగిరిపడతారు

ఒకరికోసం గోతులు తీస్తారు

తమకూ ఒక గోతి తప్పదని తెలుసుకోరు

సాలెపురుగు అల్లికలు  

గుంట నక్కల బుద్ధులు

ఈ లోకం ఒక వింతైన మాయాజాలం

ఎమున్నదిక్కడా

మాయావి మనుషుల వికృత చర్యల

మరణ మృదంగం 
(ఇది ఎవరికోసమో రాయలేదు)

స్వీకరిస్తున్నా

స్వీకరిస్తున్నా

మెదడునిండా రణగొణధ్వనులు

మనసునిండా చితిమంటల చిటపటలు

అంతరంగంలో అంతులేని అలజడులు

జారిపడిన కన్నీటిలో రాలిపడుతున్న స్వప్నాలు

ఆలోచనలను కమ్మేసిన మాటల తూటాలు

మనసు సంద్రాన్ని చిదిమేసిన ఆవేశపుకెరటాలు

కునుకులేని కంటిలో రగులుతున్నాయి మంటలు

మండుతున్న చితిలో కాలుతున్నాయి అనురాగాలు

నిద్రలేని రాత్రులను కానుకగా ఇచ్చావు నాకు

దేవుడా

స్వీకరిస్తున్నా నీ బహుమానాలు 

శిథిలమనసు

శిథిలమనసు  

 

వసంతం రానేరాదని తెలుసు

మారాకుల కోసం ఆరాటం ఎందుకు

శ్రావణం కురిసిపోదని తెలుసు

చిరుజల్లులకోసం ఎదురుచూపులు ఎందుకు

మార్గశిరం శిరస్సు ఎత్తదని తెలుసు

మంచుపూల వానకై నింగివైపు చూస్తావెందుకు

గమ్యమే తెలియని పయనమని తెలుసు

నడిచిన బాటను తుడిచివేస్తావెందుకు

నింగి తారకలు చేతికి అందవని తెలుసు

ఎక్కిన మెట్లను ధ్వంసం చేస్తావెందుకు

వెనక్కి తిరిగి చూస్తే

అడుగు వేసేందుకు

జానెడు జాగా ఉండదు

శిథిలమైన మనసు ముక్కలు తప్ప

ఎడారి పుష్పం

ఎడారి పుష్పం

మనసు పుస్తకాన్ని తడిమి చూస్తున్నా

ఆప్యాయంగా గుండెకు హత్తుకున్నా

కన్నీటి పర్యంతమవుతున్నాయి భావాలు

చితిమంటలై రగులుతున్నాయి అక్షరాలు

ఎందుకు మాకు హేళనలు

ఎందుకీ రోదనలు

శరపరంపరలుగా దూసుకువస్తున్న

అక్షర ప్రశ్నలకు మౌనంగానే సమాధానమిస్తున్నా

ఎదురుతిరుగుతున్న భావాలను

కాలమనే తడిగుడ్డతో తుడిచేస్తున్నా

ప్రేమపుష్పాలుగా వికసించిన అక్షరాలను

శూన్యంలోకి గిరాటువేస్తున్నా

తులసి వనమో

గంజాయి మొక్కల సమాహారమో తెలియని

మనసు తోటను ఎడారిలా మార్చేస్తున్నా

ఇక మౌనమే నా భాష అని

మనసుకు సర్ది చెప్పుకుంటున్నా