వందనం అభివందనం

వందనం అభివందనం  

నలుపూ తెలుపుల చిత్రం

కొత్త రంగులు అద్దుకున్నట్లు...

నల్లముసుగేసిన నింగిలో

వేల తారకలు నవ్వినట్లు...

నిశ్చలమై నిలిచిన కడలిలో

కొత్త కెరటాలు  ఎగసిపడుతున్నట్లు ...

భావాలు మరిచిన మనసులో

కొత్త అక్షరాలు మొలిచినట్లు ...

జీవం లేక పగిలిన పెదాలపై

కొత్త నవ్వులు మెరిసినట్లు ...

అచేతనమైన దేహంలో

కొత్త ఊపిర్లు పోసినట్లు ...

అమావాస్య నిండిన పయనంలో

నిండు పున్నమి ఉదయించినట్లు ...

వెన్నెల వెలుగువై

ప్రభాత సుందరివై

మైమరిపించే మంజీరనాదమై

మనసును తడిమిన నిజజీవిత నాయికా

మనస్వినివై పరిమళించిన అభిసారికా

వందనం

అభివందనం ...

శూన్య మనస్కుడను

శూన్య మనస్కుడను

నాలో జీవమును వెతకకు

ఇంకిన ప్రవాహాల ఆనవాలును నేను

రాళ్ళు రప్పలు తేలి నిర్జీవమైన నదిని నేను ...

నా రూపమును చూడాలని అనుకోకు

పగిలిన అద్దంలో ఆర్తనాదాలు చేసే ఛాయను నేను

ముక్కలై వెక్కిరించే వికారమైన వదనము నేను ...

నాలో మరలా చిరునవ్వులు శోధించకు

వాడిన వసంతంలో పనికిరాని ఎండుటాకును నేను

సుగంధాలకై తహతహలాడిన కాగితం పువ్వును నేను ...

నాలో  గుణగణాలను లెక్కించమాకు

నీవు అసహ్యించుకునే మతములో భాగమును నేను

విలువలను వలువలుగా విడిచే వికట జీవిని నేను ...

నా మనసును తడమాలని చూడకు

చితిమంటలలో కాలిన దేహమును నేను

దీపం ఆరిన శూన్య మనస్కుడను నేను ...

నన్ను పరిగణలోకి తీసుకోకు

తెగిడిన నాడే స్పందించలేదు నేను

పోగిడినంతనే పులకించగలనా నేను ...