దరి చేరని మనసులు

దరి చేరని మనసులు

మనసు చుట్టూ భయం మబ్బులు కమ్ముకున్నాయి

పుడమి చుట్టూ తెల్లని మేఘాలు అల్లుకున్నట్లు

మనోసంద్రం ఇంకిపోయింది

కడలి కెరటాలు వెనక్కి మరలినట్లు

ఏదో తెలియని భయం కమ్ముకుంది మనసును

ఏదో తెలియని నిస్తేజం ఆవరించింది మదిని

మంతనమాడిన మనసు

మూగనోము పట్టింది

పులకరించిన మనసు

వాడిన పువ్వును తలపిస్తోంది

కలలు కరిగిన కన్నులు

కలుసుకోలేకపోతున్నాయి

వెన్నెల నెలవులు నయనాలు

ఎండమావులుగా మారుతున్నాయి

ఆవిరవుతున్న వెన్నెలలో

గుడ్డి దీపాలే అవుతున్నాయి

మనసు పాటలు పాడిన పెదాలు

శృతి లయలనే మరిచిపోయాయి

నువ్వూ నేనూ అని పలకరించిన మనసులు

లేని గౌరవాన్ని సంతరించుకున్నాయి

దూరమైనా దగ్గర కాలేని మనసులు

చేరువైనా దూరాలనే కొలుస్తున్నాయి

దరి చేరే ఆరాటం తరిగిన మనసులు

పంచన చేరేందుకు

భేషజాల ముసుగును కప్పుకున్నాయి

అది దూరమో చేరువో తెలియక

భయం మబ్బులు

కన్నీటి వానగా కురుస్తున్నాయి

మనసు సమాధి

మనసు సమాధి

ఏదో తెలియని భావన

నిర్వికారమైన వేదన

శూన్యంలో మూగ రోదన

మనసునుంచి మనసు

మాయమైన యాతన

పరిమళించిన మనసు

ముడుచుకుపోయిన వైనం

ఏమయ్యిందో తెలియని భావం

మనసులో మథనం నిలిచిపోయిందా

మనసులో భావాలే ఆవిరైపోయాయా

ఎగసిపడే కెరటాలు

ఒక్కసారిగా కుప్పకూలిపోయాయా

అలల సంద్రం మానసం

నిశ్చల నిర్జీవ తటాకమేనా

ఏదో అయ్యింది మనసుకు

ఎక్కడో గాయం తగిలింది మనసుకు

మనసు మనసు విప్పలేకపోతోంది

మనసున గాయం చూపలేకపోతోంది

పునాదులు వేసిన గాయంలోనే

మనసు తనను తాను

సమాధి చేసుకుంటున్నది

అది ప్రేమే

అది ప్రేమే

బంధనాల్లోనూ

పులకించెను నా మనసు

ఆంక్షల శాసనంలోనూ

పరిమళించెను నా హృదయం

నీ కనుసన్నలలో

పురివిప్పెను నా భావం

అవును మనసా

మనసు ఆవేదన తెలుసు నాకు

ఆ మదిలో సుడులు తిరిగే ఆరాటం

తెలుసు నాకు

నాదన్నది నాదే మరెవ్వరిదీ కాదనే

తపన తెలుసు నాకు

పువ్వు వంటి మనసుతో సావాసం చేస్తున్న నేను

నా చుట్టూ పువ్వులాంటి ముళ్ళు కూడా

ఉన్నాయనీ తెలుసు నాకు

పువ్వు పరిమళం నాతోనే ఉన్నప్పుడు

గుచ్చుకునే ముళ్ళు ఎందుకు నాకు

నన్ను ప్రశ్నించే మనసులోని

అంతరం తెలుసు నాకు

అది అనుమానం కాదు

అభిమానమనీ తెలుసు నాకు

నీ పలుకులు మార్గ దర్శకాలే

తెలుసుకుంటే ఇదే నిజం నాకు

ప్రేమ ఉన్న చోటే

అనుమానమూ ఉందని

నీకు మాత్రం తెలియనిదా

మనస్వినీ

ఆరాధకులెందరో ఆస్వాదకుడు ఒకరే

ఆరాధకులెందరో ఆస్వాదకుడు ఒకరే

ఆ తీయని పలుకుల మధురం ఎందరికో ఇష్టం

ఆ పెదాల మెరుపులు అందరికీ ప్రమోదం

ఆ కన్నుల వెన్నెలలో ఆడుకోవాలని ఎందరికో తాపత్రయం

తీయని స్వరంతో స్వరం కలపాలని కొందరు ఆశిస్తే

పెదాల మెరుపుల్లో పునీతం కావాలని మరికొందరు

ఒకరు భావకులై పదాలను అల్లుకుంటే

మరుజన్మంటూ ఉంటేనని

ఆశల పందిళ్ళు మరోకరివి

కన్నులవెన్నెలలో సరిగంగ స్నానాలాడాలని

ఉబలాటపడేది మరో హృదయం

ఒక్కసారన్నా ఆకర్షించాలని మరో మనసు ఆరాటం

సహజమైన స్వగతమిది

నిత్యం జరిగే మథనమిది

అందంగా ఉంటుంది గులాబీ

అది దాని జన్మ ఫలం

తీయగా పాడుతుంది కోయిల

అది దేవుడిచ్చిన వరం

అందానికి భాష్యం ఆ అందమే

తీయని రాగానికి ఆలవాలం ఆ స్వరమే

చందమామకు ప్రతిబింబం ఆ వదనమే

నెమలి నడకకు నడత నేర్పీది ఆ లాస్యమే

ఆ అందాన్ని అభిమానించటం సహజ గుణం

ఆరాధించటం అర్ధవంతం

ఆరాధకులెందరో ఉన్నా

ఆస్వాదకుడు ఒకరే

ఇదే నిత్య సత్యం

శిలగా మిగిలిపోనా కలగా కరిగిపోనా

శిలగా మిగిలిపోనా కలగా కరిగిపోనా

గతించిన జ్ఞాపకాల ఆనవాళ్ళు

అడుగుజాడలుగా నడుస్తున్నాయి

ప్రతి అడుగులో ఆ అనుభవాలు

నా కంటే ముందే ఉంటున్నాయి

వెక్కిరిస్తున్న ఆనవాళ్ళు

కాళ్ళకు బంధనాలు వేస్తున్నాయి

ఏ దిక్కులకు చూపు సారించినా

మార్గాలను మూసేసి హేళన చేస్తున్నాయి

మనసు పయనంలో గతం

స్వగతంలా వెన్నాడుతూనే ఉంది

మనసులో మనసే లేని వైనం

శూలమై దిగబడుతూనే ఉంది

చేతగాని మనసుతనం

మరుగుజ్జులా మార్చేస్తోంది

ఎన్నటికీ అందని ఆకాశం

నేను చేదే నీకంటూ కొంటెనవ్వులు విసురుతోంది

అందలాలు కోరుకోని నా మనసు

కాసింత చోటడిగింది

సూదిమొనకూ కొరగావంటూ

మనసు కుండబద్దలు కొట్టింది

గతించిన జ్ఞాపకాల వెల్లువ

సుడిగాలిలా చుడుతుంటే

గతవైభవపు శిథిలాలు

ఏవీ నీ రాచరికాలంటూ పరిహాసమాడుతూ ఉంటే

ఎలా కదులుతాయి అడుగులు

ఎక్కడ మిగులుతాయి జాడలు

శిలగా మిగిలిన నేను

ఒక కలగా కరిగిపోనా

మనస్వినీ

నా మనసు నా ఇష్టం

నా మనసు నా ఇష్టం

జనారణ్య రోదనలో

పొగ ధూళి మేఘాలలో

వాయువేగంతో దూసుకుపోతున్న వాహనాలు

రోడ్డు దాటుతున్నావు నీవు

వాహన వలయాన్ని ఛేదించుకుంటూ

వడి వడి అడుగులు వేస్తూ ముందుకు సాగుతున్నావు

నీతో నడుస్తున్నాను నేను

అప్రయత్నంగానే

నా చెయ్యి నీ చేయ్యినందుకుంది

నా చెయ్యి పట్టుకోవటం అవసరమా అని

నీలో నీవే గొణుగుతున్నా

ఆ మాటలు నాకు వినిపిస్తూనే ఉన్నాయి

అవును నాకు అవసరమే

నీవు ధీర వనితవైనా

ఓ సామ్రాజ్యానికి అధినేత్రివైనా

కష్టాల కడలిని దాటే వీరనారివైనా

అబలను కాదు సబలనే అనుకున్నా

నా మనసుకు బేలవే

నా కన్నులకు ఓ అందమైన పూరెమ్మవే

నాకు అవసరంముంది నీ క్షేమం

నా మనసు కోరుకుంటుంది నీతో పయనం

అందుకే నా చెయ్యికి మనసే చెప్పిందేమో

నీ చెయ్యిని అందుకొమ్మని

నీకు నేను ఏమీ కాకున్నా

అందరిలాగే నేనూ అన్నా

అందరిలో ఒకడినే అయినా

నువ్వు నాకు ప్రత్యేకమే

నీవు నాకు అందరిలో నువ్వు కాదు

ఎందరిలోనో నీవు లేవు

మరెక్కడో నీవు లేవు

నిత్యం నా ఊపిరిలో ఉండే నీకు

నేను అర్థం కాకపోవచ్చు

నా బలహీనతలు నీ కనులకు పరదాలు తొడగవచ్చు

నీవు కించపరిచినా

ద్వేషించినా

మనోపాతాళంలో పాతి పెట్టినా

నేనేమీ చేయలేకున్నా

నీ గురించే ఆలోచిస్తా

నిన్నే మనసులో నింపుకుంటా

నా మనసు నా ఇష్టం

గుంపులో గోవిందయ్య

గుంపులో గోవిందయ్య

నేనెందుకు ప్రత్యేకం

అందరిలో లేనిది నాలో ఏమున్నది

నాలో లేనిది పరులలో ఏమున్నది

అందరిలాగానే నేను

అందరిలోనూ నేను

అందరిలాగే ఆలోచిస్తాను

అందరిలాగే కనిపిస్తాను

అందరిలాగే చూస్తాను

మరెందుకు నేను ప్రత్యేకం

ఎందుకు కావాలి నేనే కేంద్రం

నా ఆలోచనలో మార్పు ఉందా

నా నడకలో

నా నడతలో తేడా ఉందా

నేనేంటో నాకే తెలియదా

ఇతరుల విలువ నాకు తెలియదా

నా విలువను నేనే పెంచుకున్నానా

భ్రమలే జీవన బాటలుగా ఎంచుకున్నానా

నిజాలకు చెరువే కాలేనా

ఏమున్నది నాలో తేడా

అందుకే అందరిలాగానే నేను

అందరిలోనూ నేను

అవును నేను

గుంపులో గోవిందయ్యను

మనసా మన్నించవే

మనసా మన్నించవే

ఒంటరి మనసు నీది

ఆ మనసులో అంతుచిక్కని వేదన ఉంది

మెరుపులు చిమ్మే పెదాల మాటున

తీయని పలుకుల్లో ఏదో తెలియని నిర్వేదం ఉంది

వెన్నెల కురిపించే నీ కను రెప్పల మాటున

ఎవరికీ తెలియని కన్నీటి సంద్రం ఉంది

చిరాకు పుట్టించే నీ చేష్టలు

ఆ చేష్టల వెనుక అంతుపట్టని అంతరంగం ఉంది

ఊగిపోయే ఆవేశం నీది

ఆవేశం మాటున ఒక అర్ధం ఉంది

నా మనసును నొప్పించే నీ పలుకుల్లో

నిఖార్సైన నిజం దాగి ఉంది

నాకు తెలుసు నీ మనసు వేదన

నా మనసుకు తెలుసు నీ రోదన

కడగండ్ల మనసులోని అంతరంగం

నా మనసు అంతరాలకు తెలుసు

స్వాంతన కల్పించాలని

నా మనసూ కోరుకుంటోంది

చేతకానిదైన నా మనసు

నిస్తేజమై చూస్తోంది

కష్టాల కొలిమిలో రగులుతున్న నా మనసు

దిక్కులేనిదయ్యింది

ప్రగతిబాటలో అడుగులజాడలు

వదిలిన మనసుకు బాసట ఇవ్వలేకున్నది

నీ మనసు మంటకు బీజం వేసిన నా మనసు

సిగ్గుతో తలదించుకుంటున్నది

భారమైన నా మనసు

నీ వేదనకు చేయూతనివ్వక

మౌనంగానే

ప్రణమిల్లుతున్నది

మన్నించు మనస్వినీ అనుకుంటూ

మూగగా రోదిస్తున్నది

నిశ్శబ్దగీతిక

నిశ్శబ్దగీతిక

నిన్నటి జ్ఞాపకం ఒక మంచు మేఘమై

జడివానలు కురిపిస్తుంటే

ఒక్కో చినుకూ

నాటి అనుభూతుల చితిమంటలను తలపిస్తుంటే

రగులుతున్న బిందువుల మంటలకు

దేహంలోని ఒక్కో అంగం రాలిపోతుంటే

కరిగిపోయిన నా కలలన్నీ

వరదలై ప్రవహిస్తూ ఉంటే

ఏమీ చేయలేక

వరదను ఆపే తరం లేక

నిలిచిపోయాను ఒక స్వప్నంలా

పొంగి పొరలిన స్వాప్నిక చినుకులు

నాపైనే పగబట్టి

రగిలిన వేదనల పొగలో ఆవిరిగా మారి

మరో నల్ల మబ్బులా మారి

మరలా కురుస్తూ ఉంటే

నా దేహం సమస్తం

కరిగి పోయింది మంచు ముద్దలా

నేనున్నానో లేదో

నేను నేను కాదో అవునో

తెలియని అచేతన స్థితిలో

మిగిలిపోయాను

నిశ్శబ్ద గీతికలా

మనసే లేని మనిషిని

మనసే లేని మనిషిని

పరిణామక్రమంలో ప్రతికూలతలను

ఛేదించి రూపాంతరం చెందిన

మట్టిజీవిని

భారమైన మనసు రూపాన్ని

త్యజించిన మంచు దేహాన్ని

మనసు నుంచి మనిషిగా మారిన

శిథిల శిలాజాన్ని

మనసు రుచిని మరిచిన

బండనాలుకని

మనసు గోసను మనసుతో

చూడవద్దని శాసించుకున్న మరమనిషిని

కనులు రెండు ఉన్నా

దృశ్యాన్ని విసర్జించిన కబోదిని

తీయనిపలుకులను విసిరిపారేసి

చెవులను నిండిన సీసాన్ని

మనసే లేని దేహం

మనిషిగానే నడుస్తుంది

ఏ మనసెలా మెసిలినా

మనిషిగానే మసులుకుంటుంది

నింగితారకలు నేలను ముద్దాడినా

నిశి తెరలను తొలగించదు నా నయనం

ఇక మనసు వైపు నడవదు నా గమ్యం

మనసుకు మనసుతో లేదు ఇక బంధం

మనసునూ మనిషిగానే చూస్తా ఇక నిత్యం

మనిషిగానే పుట్టిన మట్టి పురుగుని

మనసు ముసుగు తొడుక్కున్న మామూలు జీవిని

కాలంతో మారిన సగటు మనిషిని

మనసును పాతరేసి మారిన మనిషిని

మనసే లేకపోతే మమతలెందుకు

మమతలు లేని మనసు ఏమైతే ఎందుకు

నాలో మనసుంటేగా మరో మనసు గోస

మనసు కుంపటి ఆరిపోయి

చల్లారిన నిర్జీవిని

నవ ప్రస్థానం

నవ ప్రస్థానం

పగుళ్ళు బారిన పుడమిలో

లేత మొలక ఉదయించింది

రెక్కలు విచ్చుకుంటూ నింగి వైపు చూస్తోంది

అవనిని దాటి గగనసీమవైపు అడుగులు వేసింది

మోడు వారిన మానులో

మారాకు మొగ్గ తొడిగింది

చిగురించిన ఆశతో

గమ్యాన్ని అన్వేషిస్తోంది

కారు చీకటి బాటలో చంద్రోదయం ఉదయించింది

నిశి తెరలను చీల్చుకుంటూ

వెలుగుతీరాలకు ఎగసింది

ఆగిన జీవన చక్రం

ప్రగతి దిశన కదులుతోంది

దోబూచులాడిన గమ్యం

మరో ప్రస్థానానికి తెరలేపింది

ఆగనివ్వను పయనమంటూ

నెచ్చెలి మనసు జతగూడింది

రగిలిన మనసుల పంతం

మరో చరితకు శ్రీకారం చుట్టింది

మనసుల గమనంలో

తొలకరి జల్లు పరిమళించింది

ఓడిన మెట్టుపైనే

గెలుపు మార్గం మొదలయ్యింది

కూలిన శిఖరానికి

మనసు పునాది లేచింది

ఇక ఆగదు పయనం

చేరకతప్పుదు గమ్యం

మనసూ మనసుల మేళవింపు

నవశకానికి మేలుకొలుపు

మనస్వినీ