ఆగిన అన్వేషణ

ఆగిన అన్వేషణ 

జీవనగమనంలో

అడుగు తీసి అడుగువేస్తూనే ఉన్నా

ప్రతి అడుగునూ

ప్రగతిబాటగా మలుచుకున్నా

అందరూ ఉన్నా

ఎవరూ లేని అనాధగా

ఏదో తెలియని వెలితితో

ఎవరికోసమో ఎదురుచూస్తూ

నడుస్తూనే ఉన్నా

ఒక్కసారిగా అడుగులు ఆగిపోయాయి

ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం

కనులముంగిట వాలింది

నా నిరంతర అన్వేషణ

నా అంతరంగ శోధన

నా ముంగిట నిలిచింది

భావం మొలకలు వేసిన ఆది ఘడియ నుంచి

అప్పటిదాకా

నేను కన్న కలలు

నేను అల్లుకున్న ఆశల పందిళ్ళు

అన్నీ నిజమైపోయాయి

ఎక్కడా లేని ఊహా సుందరి

కలల వేదికలో

కల్పనల ముంగిలిలో

మనోఫలకం లో

చెరగని ముద్ర వేసిన

మనస్విని

ఊహల తెరలను తెంచి

వాస్తవమై నిలిచింది

అవును

నా కల ఫలించింది

అక్షరమాలికలుగా అల్లుకున్న

నా భావాలన్నీ

ఒక ముద్దలా మారి

సుందరమైన ఆకృతికి

ప్రాణం పోశాయా అనిపించింది

నిజమే

తను నా ఊహా సుందరే

కలల లోకం వీడి

నాలోకంలోకి అడుగిడిన

నా హృదయ నాయికే

నాటి నుంచి నేటి దాకా

నాలో అదే ఆరాధన

అదే భావన

తనను తనలాగే ఊహించుకున్నా

తనలాగే ప్రేమిస్తున్నా

నన్ను నన్నుగా ప్రేమించినా

నాలో లోపాలే ఎత్తి చూపినా

అదే ప్రేమ

అదే ఆరాధన

అదే భావం

నాలో సజీవంగా ఉంటుంది

ఎందుకంటే ఇప్పుడు

నా అడుగులు ఆగిపోయాయి

ఇక్కడే

ఇలాగే ఉంటాను

అంతం నన్ను ముద్దడినా

నా అడుగులు

ఇంకా ముందుకు సాగవు

ఇప్పుడు

నా అన్వేషణ ఆగిపోయింది

మనస్వినీ

మనసంటే...

మనసంటే... 

ఎవరికి తెలుసు మనసంటే...

ఎవరు చూసారు మనసు నిండా

మనసుని...

ఎవరు చదివారు సమగ్రంగా

మనసుని...

ఎవరు తడిమారు మనసులోని

భావాలని...

ప్రియమైన మనిషి

అప్రియంగా పలికితే

కనులనుండి వెచ్చగా

జారిపడే కన్నీటి చుక్కే

మనసు...

అశ్రువులు ఇంకిపోయి

రుధిర భాష్పాలు కురిస్తే

అదీ మనసే...

మాటలు మరిచి

చేష్టలు ఉడిగి

మౌనంగా మిగిలిపోయే

కనుల భాష మనసే...

కన్నులలో మెరిసే వెలుగులూ

పెదాలపై జిలుగులూ

మనసే...

హృదయవిదారక ఆక్రందనలూ

విరిసే నవ్వుల పువ్వులూ

గిల్లి కజ్జాలు

కొంటె కవ్వింతలూ

మనసే...

మనసైన మనసు స్పందనలకు

ప్రతిస్పందనలూ

మనసే...

జీవన గమనంలో భావాల సమాహారం

మనసే...

మనసును మనసుగా చదివే గుణం

ఒక దైవిక వరమే

మనస్వినీ...

అమ్మఒడి

అమ్మఒడి

గడియారంలో పెద్దముల్లు

పదిసార్లు కూడా గమ్యం దాటలేదు

పట్టుమని పదినిమిషాలు కూడా

గడవలేదు

అప్పుడే స్కూల్ నుంచి వచ్చిన

చిన్నపిల్లాడిలా

ఆటలాడి అలసిన

పసివాడిలా

అమ్మ ఒడిలో

తల ఆనించాను

ఏవేవో భావాలు

ఎన్నెన్నో ఊసులు

మరెన్నో కథలు

ఇంకెన్నో గొడవలు

మనసుపొరల్లో

బొమ్మల్లా కదలాడాయి

అన్నీ చెప్పాలని అనిపించింది

రోజూ ఆడుకునే దోస్తు

తిట్టాడని చెప్పాలనిపించింది

పరుగులు తీయలేక కిందపడి

మోచేతికి తగిలిన గాయం

చూపాలనిపించింది

పూదోటలో పుష్పం కోయబోయి

చేతికి గుచ్చుకున్న ముళ్ళు

చూపించాలనిపించింది

నేను చేసిన చిలిపి పనులు

నేను చేసిన సరదాలు

ఎవరో పెట్టిన చివాట్లు

అన్నీ విడమర్చి చెప్పాలనిపించింది

అమ్మతో మనసు పంచుకోవాలనీ

అందరిపై చాడీలు చెప్పాలనీ

మనసు ఉబలాటపడిపోయింది

నా కన్న బంగారం అని

అమ్మ నోట వినాలని

అనిపించింది

మనసుపొరల్లో చెలరేగిన భావాలు

కన్నీటి పొరలుగా దూకి వస్తుంటే

కష్టంగానైనా అదిమిపెట్టుకున్నా

నా మౌనభాష

అమ్మమనసుకు చేరిందేమో

నా తల నిమురుతున్న

ఆ చేతి స్పర్శ

అన్నింటికీ

సమాధానం చెప్పేసింది

అవును

అమ్మ ఒడిలో నేను ఎన్నటికీ

పసిబిడ్డనే

మనస్వినీ

అక్షరాలే లేని భావం

అక్షరాలే లేని భావం

జనియించిందా ఆ అక్షరం

అంకురించిందా ఆ భావం

ఉరకలు వేసిందా ఆ రాగం

ఎక్కడుంది ఆ అక్షరం

ఎక్కడ పుట్టింది ఆ భావం

ఎక్కడ వినిపించింది ఆ రాగం

లేదు ఆ అక్షరం ఇంకా పుట్టలేదు

ఆ భావం ఇంకా చిగురించలేదు

ఆ రాగం ఇంకా ఎవరూ పాడలేదు

ఎవరు రాయగలరు నీలోని భావాన్ని

ఎవరు తడిమి చూడగలరు నీలోని అంతరంగాన్ని

పెదాలపై చిరునవ్వు తొణికిసలాడుతున్నా

కళ్ళలో మెరుపులు కాంతులీనుతున్నా

అందరిలో ఒకరిలా

గలగలా నవ్వుతున్నా

ఉరకలేసే గోదారివే అనిపిస్తున్నా

ఎవరు చూసారు నీలోని వేదనని

ఎవరి మనసు చూసింది నీ రోదనని

నీ ఆక్రందనకు అక్షరం ఉందా

నీ ఆవేదనకు భావం ఉందా

నీ మానసిక కల్లోలానికి అక్షర సంకెలలు వేసే

కవిత్వం పుట్టిందా

అమ్మవు నీవు

మనసు లోతున ఆక్రందనవు నీవు

నీతోటలో  వికసించిన పుష్పం కోసం

మూగగా రోధించే ఆక్రందనవు నీవు

ఆలిగా

జవరాలిగా

సహచరిగా

మార్గదర్శిగా నడిచే నీలో నేను

నిత్యం చూసేది అమ్మనే

అమ్మగా నువ్వు అజరామరం

నీలో అమ్మతనానికి

నా భావంలో

అక్షరాలు లేనే  లేవు

మనస్వినీ

నువ్వంటే నాకిష్టం లేదు

నువ్వంటే నాకిష్టం లేదు

నీ తీయని పలుకుల మధురిమ

నాకిష్టం లేదు

నీ కన్నుల వెన్నెల

నా కిష్టం లేదు

నీ కురుల సోయగాలు

నాకిష్టం లేదు

నీ మేని వంపుల పరువాలు

నాకిష్టం లేదు

నీదన్నది ఏదీ

నాకిష్టం లేదు

నీ ఆలోచన

నీ అంతరంగం

నీ భావం

నీ లాస్యం

నీ హాస్యం

ఏదీ నాకిష్టం లేదు

అవును

నువ్వంటే నాకిష్టం లేదు

నీలో దేనినీ

నేనిష్టపడటం లేదు

నీలో సర్వమూ

నాకు ఇష్టం కాదు

అదంతా నా ప్రేమ

ఇష్టాన్ని జయించిన భావం నాది

నీ సర్వములో నా ప్రేమను నింపుకున్నా

ఇష్టమనే పునాదిలో

ప్రేమను బంధీ చేయలేను

ఇప్పుడు ఇష్టపడిన దానిని

రేపు నేను ఇష్టపడను

అందుకే

నేను నిన్ను ఇష్టపడను

ఇష్టం ఎప్పుడైనా మారవచ్చు

నీపై నాకున్న ప్రేమ

నా కడదాకా గుండెల్లో

దాగి ఉంటుంది

మనస్వినీ

ముబారక్ మనసా

ముబారక్ మనసా

వేకువజామున

నీలినింగి కాన్వాసుపై

సలాము చేసే

వేగు చుక్క

కనులముందు నిలిచిందా

నేలరాలిన తారకమ్మ

పుష్పమై వికసించిందా

కనురెప్పలపై

మెరుపులా అద్దుకున్న స్వప్నం

సాకారమై ముంగిట వాలిందా

మనసులో ముద్రమైన దృశ్యం

నిజమై నేల నిలిచిందా

సమస్తం పాదాక్రాంతమై

ప్రణమిల్లుతున్నదా

అవును స్వప్నం సాకారమయ్యింది

కల నిజమయ్యింది

ముళ్ళ బాటను జయించి

పూదోటను అక్కున చేర్చుకుంది

ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం

ఈవేళ తొలి కిరణం అందించింది

కుట్రలు కుతంత్రాల లోకంలో

కరవాలమై నిలిచి

విజయ శిఖరాలను

అధిరోహించిన మనసుకు

మనసునిండా

నా మనసు చెబుతోంది

ముబారక్

మనస్వినీ

స్వప్నవేదిక

స్వప్నవేదిక

కనురెప్పల పుటలపై

ఒద్దికైన అక్షరాలు అద్దుకున్నా

సొగసైన అక్షర మాలికలతో

స్వప్నాలనే అల్లుకున్నా

నల్లని చీకటిపై

మెరుపుగీతలు గీస్తున్న

జుగ్నూలను దోసిటపట్టి

స్వప్నాలపై రంగులు దిద్దుకున్నా

ఇంద్రధనుస్సు రంగులను

మరిపించే

ప్రతి స్వప్నంలో

తేలియాడిన రంగుమేఘాలు

ఆవిష్కరించింది

నీ రూపాన్నే

కలల మబ్బులు

మలుపులు తిరుగుతూ

ఆకృతిని వీడుతూ

మరలా పొందుతూ

సంతరించుకునేదీ

నీ రూపాన్నే

అవును

ఇది నిజం

ప్రతి ఘడియలో

నిశి తెరలలో

వెలుగుల జిలుగులలో

నా కన్నులు ఎప్పుడూ

నీ స్వప్నాల వేదికలే

మనస్వినీ

నువ్వు

నువ్వు

చందమామను వెన్నెలమ్మ అడిగింది

నేను ఎవరినని

విస్తుబోయిన నెలవంక ఏమని చెబుతుంది

నువ్వు ఎవరివని

కడలి అలలను అలవోకగా ముద్దాడుతూ

ముందుకు నడిపే పవనం అడిగింది

నేనెవరినని

ఎగిపడిన అల నేలను తాకి

దిక్కులు చూసింది

నువ్వెవరివని

హృదయస్పందనలను

ఊపిరి అడిగింది

నేనెవరినని

స్పందనలు మరిచిన హృదయం

పిచ్చి చూపులు చూసింది

నేను ఎవరిని

అంటూ నీలో జనియించిన ప్రశ్న

నాలో ఎన్నెన్నో భావాలకు తెర లేపింది

ఏమని చెప్పను

ఎవరు నువ్వని చెప్పను

అస్తమించే నా జీవన జ్యోతికి

వేగు చుక్కవు నీవు

నన్ను నడిపే శ్వాసలో

ప్రాణాన్ని నింపే ఊపిరి నువ్వు

నా పెదాల చిరునవ్వు నువ్వు

నా కన్నుల్లో గూడుకట్టుకున్న

అందమైన కలవు నువ్వు

నా మానస సరోవరంలో

విరిసిన పద్మం నువ్వు

నువ్వు

అన్నీ నువ్వే

నా కోపం నువ్వు

నా కంట నీరు నువ్వు

నా విజయం నువ్వు

నా అంతం నువ్వు

నిజానికి

నేనే నువ్వు

మనస్వినీ

అదే నేను అదే మనసు

అదే నేను అదే మనసు 

నీ కన్నుల వెన్నెలలో

రాలిపడిన నక్షత్రాల పొడిని

నా కనురెప్పలపై

స్వప్నాలుగా అద్దుకున్నా

నీ నవ్వుల రువ్వులలో

పువ్వులను ఏరుకుని

గుండె గుడిలో దాచుకున్నా

తీయని పలుకుల

మధురిమలను

మనసునిండా పులుముకున్నా

ప్రతిక్షణం

ప్రతికణం

ప్రేమసాగరంలో

పునీతం చేసుకున్నా

ఎందుకో ఏమో

ఇప్పుడు మనసుకు భయం వేస్తోంది

అప్పటిలా

ఇప్పుడూ ఉన్నా

ఎక్కడున్నానో

అక్కడే ఉన్నా

కనురప్పలపై నుంచి జారిన

నక్షత్రాల పొడి

కన్నీటి పొరలలో కరిగిపోతోందేమో

అల్లుకున్న స్వప్నాలన్నీ

కన్నీటి చుక్కలతో స్నేహం చేసి

ఆవిరైపోతున్నాయేమో

గుబులుగా ఉంది గుండెలో

దాచుకున్న పువ్వులన్నీ

సుడిగాలి కుట్రలకు

ఎగిరిపోతాయేమో

భయం ఒకవైపు మొలకలు వేస్తున్నా

దానిపక్కనే భరోసా

చిగురిస్తోంది

రాలిపడుతున్న నక్షత్రాల పొడిని

మరలా ఒడిసి పట్టుకుంటా

సుడిగాలికి

గుండె కవాటాలు అడ్డం వేస్తా

ఆ నవ్వుల పువ్వులను

మరలా పూయిస్తా

కఫన్ నీడన నడుస్తున్న నేను

ఆ భరోసా వెంటనే

సాగిపోతూ ఉంటా

మనస్వినీ