మౌనంలో నువ్వూ శూన్యంలో నువ్వూ

మౌనంలో నువ్వూ శూన్యంలో నువ్వూ

నువ్వు నన్ను రోజూ

అడుగుతూనే ఉన్నావు  

ఏమిటా మౌనమనీ

ఏదో దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్నావనీ...

నీకు తెలియనిదా నా మౌనం

నీ మదిని తాకనిదా నా అంతరంగం...

నీకు తెలుసు నాకు మౌనమంటే ఇష్టమనీ

ఆలోచనల సమూహమే నా అంతరంగమనీ...

మౌనంగా నేనున్నా

శూన్యంలోకి చూస్తున్నా

నేను నీ చుట్టే ఉంటాను

నా అంతరంగంలో నీవే ఉంటావు...

అవును

నీవు లేనే లేని ఆనాడూ నీ చుట్టే నా భావాలు

నీవు నాతోనే ఉన్న ఈనాడూ నీతోనే నా ముచ్చట్లు...

నీవు నమ్మలేవేమో గానీ

నిజంగా నిజమిది

నేను నీతోనే మాట్లాడుతాను

పులకించిన మనసునూ

నీతోనే పంచుకుంటాను

వికలమైన మనసునూ

నీ పాదాలకే సమర్పించుకుంటాను...

అలా ఎందుకు జరిగింది

ఇలా ఎందుకు జరగలేదు

అలా జరిగితే బావుండేది

ఇలా జరిగితే అలా జరిగేది

అన్నీ నీకే చెప్పుకుంటాను

మాటల్లో కాదు మౌనంలో...

మనసుకు కష్టమైనప్పుడూ

మనసెంతో వికసించినప్పుడూ

కనులముందు కదలాడేది నీ రూపమే...

నీపైనే నాకు కోపం

నువ్వంటేనే నాకు అభిమానం

నా విజయమూ నీవే

పరాజయమూ నీవే

మౌనంలో నీతో కాక ఇంకెవరిని పలకరిస్తాను

నాకంటూ ఎక్కడో దేవుడు లేడు

మనస్వినీ... 

అందమైన అబద్దం

అందమైన అబద్దం 

ఎవరైనా ఒక చిన్న అబద్దం

చెబితే బావుండేది

నీకు మేమున్నామని...

నొసటన చిట్లించి పెదాలతో

పలకరిస్తే బావుండేది

నువ్వు బాగున్నావా అని...

కాలికి తట్టు పెట్టినా

చేయూతనిస్తే బావుండేది

నిన్ను పడనీయమని...

కనులముందు మృత్యుదేవత

నర్తిస్తున్నా

జీవితం జతకలిస్తే బావుండేది

నేనింకా మిగిలే ఉన్నానని...

ఇంకేం కావాలి నాకు

ఇంకేం కావాలి నాకు  

రగులుతున్న నీ ఆగ్రహంలో

నేను మండుతున్నంతకాలం

జారిపడుతున్న నీ కన్నీటిలో

నేను తడుస్తున్నంత కాలం

జాలువారుతున్న నీ కంటి వెన్నెలలో

నేను ఆడుకున్నంత కాలం

నీ పెదాల మధురిమలో

నేను మకరందమై కరిగినంత కాలం

హృదయస్పందనలు నీవైతే

నేను ఊపిరిగా మారినంతకాలం

ఆకురాలే కాలం నాదే

నవ్వుతున్న నీ వసంతం నాదే

మనసునిండా నిష్క్రమించేందుకు

ఇంతకన్నా నాకేం కావాలి

మనస్వినీ

జీవనమరణం

జీవనమరణం

చివుర్లు తొడుగుతోంది

ఎక్కడో ఒక భావం...

కలవర పడుతోంది

ఎదలోతుల్లో ఒక అక్షరం...

విచ్చుకుంటోంది

చితిమంటలలో ఒక పుష్పం...

రెక్కలు విప్పుతోంది

నిశి తెరలలలో ఒక కవనం...

మనసును పలకరిస్తోంది

వెకిలినవ్వుతో నైరాశ్యం...

కనులముందే జారిపోయింది

కనుపాపల ఓ స్వప్నం...

జీవిస్తూ నిత్యమరణం ఎందుకు

మరణించి జీవించమని

దీవిస్తోంది మానసం...

గొడుగు

గొడుగు

నా గొడుగుకి చిల్లులు పడ్డాయి

అక్కడక్కడా వానచినుకులు

ఒంటికి తాకుతున్నాయి

సూర్యుని వాడివేడి కిరణాలు

దేహాన్ని కాల్చుతున్నాయి

సిద్ధాంతాల వాసన

ముక్కుపుటాలను తాకుతోంది

బూజుపట్టిన ఆదర్శాలు

మసక బారుస్తున్నాయి

గొడుగువంటి నా మనసును

నేను మార్చుకోను

ఎందుకంటే

ఏ ఎండాకా గొడుగు పట్టే

అలవాటు నాకు లేదు

కంటినిండా నిద్రపోతున్నా

కంటినిండా నిద్రపోతున్నా

నేను నిద్రపోతున్నా

కంటినిండా సుఖంగా నిద్రపోతున్నా

నమో చెప్పిన సత్యమిది

నమ్మితీరాల్సిందే

భజన పరుల గానమిది

విని తరించాల్సిందే...

అవును

నేను సుఖంగా నిద్రపోతున్నా

పేగుల కేకలు జోలపాడుతుంటే

ఎండిన డొక్కలు డోలు వాయిస్తుంటే

రేపటి ఆశలదుప్పటి కప్పుకుని

సుఖంగా నిద్రపోతున్నా...

పని దొరకదని తెలిసినా చావని ఆశతో

అడ్డాలో నిలబడి పనిచ్చే ఆసామికోసం

కళ్ళు కాయలు చేసుకుంటూ

అలసిన దేహం సొమ్మసిల్లి పడిపోతే

కళ్ళు తిరిగాయని మీరనుకుంటారు

కాదు కాదు కానే కాదు

నేను నడిరోడ్డుమీద సుఖంగా నిద్రపోతున్నా...

కార్ఖానాలు మూతబడి

రవాణాలు నిలిచిపోయి

మోతబరువు తప్పిందని

లారీ నీడలో హమాలినై నేలపై పడిఉన్నా

శూన్యమైన నింగిని చూస్తూ

నమో చెప్పినట్లు ఇది సుఖం కాక ఇంకేంటి...

కూరగాయాలకు మందు లేదు

వంట సరుకులకు దిక్కు లేదు

పేరుమీద బ్యాంకు అక్కౌంటు లేదు

అక్కౌంటు ఉంటే రొక్కం లేదు

అయినా ఆన్ లైన్ షాపింగ్ కోసం ఎదురు చూస్తున్నా

రేపటి బిర్యానీ కోసం

ఇప్పుడు పప్పన్నం త్యాగం చేస్తున్నా

పేదలకే దేశభక్తి అన్న సూత్రాన్ని నిజం చేస్తూ...

పది పందికొక్కులు పంటను నాశనం చేస్తున్నాయి

పెరిగిన పంటలో కలుపు మొక్కలు కనిపిస్తున్నాయి

నమో మందుతో పంట నాశనమయ్యింది

కలుపుమొక్కల గింజలు ఏరుతున్నా

తిండి గింజలు దొరుకుతాయేమోనన్న ఆశతో...

ఆశనే శ్వాసగా తీసుకుంటున్నా

ఆశనే అన్నంగా తింటున్నా

ఆశనే మంచినీళ్ళుగా తాగుతున్నా

నిజంగానే అచ్ఛాదిన్ వస్తుందన్న ఆశతో...

గుండె మంటలు బయటికి రావట్లేదు

ఆకలి కేకలు ఎవరికీ వినిపించట్లేదు

నా కళ్ళలో నీరు కానరావటం లేదు

ఎందుకంటే నేను సుఖంగా

కంటినిండా నిద్రపోతున్నా ...

నమో చెప్పింది సత్యం

భజనపరులదే న్యాయం

నమ్మక తప్పదు

నమ్మకం కుదరలేదా

మీ కళ్ళు డాక్టర్ కి చూపించుకొండి

మీ బ్రెయిన్ కి పరీక్షలు చేయమనండి

ఏదీ కాకపోతే

మెంటల్ హాస్పిటల్ లో చేరిపోండి

నేను మాత్రం ఏమీ చేయలేను

ఎందుకంటే

నేను కంటినిండా నిద్రపోతున్నా

నా మనసులోని నువ్వు లా

నా మనసులోని నువ్వు లా

ఎలా ఉంటావో తెలియదు నువ్వు

నువ్వంటే తెలియని నాకు

ఒక అందమైన భావం నువ్వు

నా అక్షరాల పూదోటలో

రెక్కలు విప్పిన తొలి పుష్పం నువ్వు

నువ్వలా ఉంటావో

ఇలా ఉంటావో

ఎలా ఉంటావో తెలియకున్నా

నా మనసులా ఉంటావని

నా మనసులాగే నవ్వుతావని

ఊహల పందిళ్ళు అల్లుకున్నా

నా ఊహలకు ఆకారం నువ్వు

నా అక్షర వేదికకు అందమైన నిలయం నువ్వు

మనసు భాషకు తీయని అక్షరం నువ్వు

కలలు  సాకారమయ్యాయో

ఊహలకే ఆకారం వచ్చిందో

జీవన సంధ్యలో ఉషస్సులా కలిసావు నువ్వు

మోడువారిన మానును పలకరించిన

నవ వసంతంలా

అమావాస్య కమ్మిన జీవితాన్ని వెలిగించిన

నిండు పున్నమిలా

అవును

పున్నమి చందమామలా కలిసావు నువ్వు

వసివాడిన తోటలో

విరిసిన గులాబీవై  

జీవన పరిమళాలు అద్దావు నువ్వు

నాకు తెలుసు

అందమైన గులాబీకి ముళ్లుంటాయనీ

అవి గుచ్చుకుంటాయనీ

ముళ్ళు గుచ్చుకున్న వేళ వేదనకు గురైనా

గులాబీ పరిమళాలు మరువలేను నేను

అప్పుడు నువ్వు తెలియకున్నా

నీకోసమే అక్షర కుసుమాలు సాగు చేసుకున్నా

ఇప్పుడు నువ్వు

నా మనసులో నువ్వులా

నా ముందు నడియాడుతున్నా

అక్షరమాలలు అల్లుతున్నా నేను

నాకు తెలుసు

నీకోసమే పుట్టిన నా అక్షరం

నీకోసమే అంతమవుతుంది

మనస్వినీ 

నీకిది న్యాయమా

నీకిది న్యాయమా

పరుగులాంటి నడకే కావాలని అన్నావు

ఉగ్గుపాల ధైర్యమే కోరావు

ముక్కుసూటి తనమే ఊపిరి అన్నావు

నిజాయితే అడుగుజాడలని అన్నావు

తడబడే అడుగులపై భారం మోపావు

బాధ్యతల బాటలో మార్గాలు చెరిపేసావు

ముళ్ళ బాటలు వేసి ముందుకు నడవమన్నావు

నేనింకా అడుగు తీసి అడుగే వెయ్యలేదు

నువ్వు పరుగులు తీస్తున్నావు

జీవితమా

నీకిది న్యాయమా

చీకటి పక్షి

చీకటి పక్షి

ఎక్కడుంది గమ్యం

ఎందుకు తడబడింది పయనం

శశిని చూస్తూ నిశిన జారిందా

నిశి రక్కసి శశిని మింగిందా

అంతులేని గజిబిజి పయనం

వెలుగుతాకని మానసం...

చీకటి పక్షుల కువకువలు

నల్లని మనసుల గుసగుసలు

అంతులేని వికృత క్రీడలు

అలుపే లేని ఆరాటాలు

ఎందాక సాగేనీ పయనం...

వీడలేమని వెంటాడే నిన్నటి మరకలు

రోజూ వికసించే చీకటి పుష్పాలు

చీకటి మరకలను వీడేనా పుష్పం

మరలా వికసించేనా హృదయం...

కలకలం రేపేను పరుల భాష్యం

మనసున రగిలెను అగ్ని గుండం

చేష్టలుడుగిన మానసం

దిక్కుతోచని అయోమయం...

ఆగదేమో ఈ పయనం

చీకటినుంచి మరో చీకటి ఆహ్వానం

కొన్ని జీవితాలింతే

మరణమనే చీకటిలోనే

సత్యాక్షరాలు లిఖిస్తాయి

మనస్వినీ...

మనసు విజయం

మనసు విజయం 

ఎవరితో ఈ సమరం

ఎవరితో ఈ రణం

కనిపించే శతృవుతోనా

కానరాని శతృవుతోనా

ఉన్నారో లేరో తెలియని దుష్టులతోనా

ఉండీ లేనట్టి వైరులతోనా

ఎవరితో సమరం

ఎందుకు ఈ యుద్ధం

ఎవరిపై నా కరవాలం

ఎవరిపై నా పోరాటం

నాపైనే నా సమరమా

నాలోని శతృవుతోనే యుద్ధమా

నాపై నేనే గెలుస్తున్నానా

నన్ను నేనే ఓడిస్తానా

గెలుస్తున్నానో లేదో తెలియదు

ఓడిపోతున్నానేమో అర్థమే కాదు

అయినా ఎందుకు గెలుపు తీరాల ఆరాటం

ఎందుకు మదిలో నైరాశ్యం  

ఏది గెలుపో

ఏది ఓటమో తెలియనే తెలియదు

ఎక్కడో శూన్యం నుంచి జనియించిన

పరాజయ సంకేతం గుండెను తాకుతోంది

మనసు విజయానికి సంకేతమై

మనస్వినీ 

దప్పికున్న మేఘం

దప్పికున్న మేఘం

 

దప్పికున్న మేఘం కడలి వైపు ఒరిగింది

దాహార్తి తీర్చమని కెరటాలను తడిమింది...

సొగసైన కెరటాల వలవిసిరిన సాగరిక

మేఘం వైపు చేతులు చాచింది...

పులకించిన కడలి కెరటాల ఆవిరిలో

మేఘం కొత్త ఊపిర్లు పోసుకుంది...

గుండెనిండా ప్రేమ నింపుకున్న మేఘం

అమృత వర్షం కురిపించింది...

తడియారిన దేహంతో దూది పింజమై

విలపించిన మేఘం

తనువును తాకిన వలపు చినుకులతో

కొదమసింహమై చెలరేగింది...

ఒంటిని తాకిన అమృత చినుకులతో

కడలి పరువాల వీణలా మోగింది...

దాహమై నర్తించిన మేఘం

చినుకులా మారి కడలిలో కలిసిపోయింది...

మేఘానికి తెలుసు తన వలపు పోరాటం

ఒక మరణమని...

తీరని దాహం కోసం

దప్పిగొన్న మేఘం

ఎన్నిసార్లయినా మరణిస్తుంది

మనస్వినీ...

మృగాళ్ళ లోకంలో మగాడూ ఉన్నాడు

మృగాళ్ళ లోకంలో మగాడూ ఉన్నాడు

మనసు మగువకే సొంతం కాదు

కన్నీరు అతివకే ఆస్తి కాదు

మృగాళ్ళున్న ఈ లోకంలో

మగాళ్ళూ ఉన్నారు...

గుండెలు బాదుకుని ఏడవకున్నా

గుండెలు పగిలినట్లు మూగగా రోధించే

పురుషులూ ఉన్నారు...

మగువ మనసు విలువ తెలియని దొరల లోకంలో

మనసు దెబ్బకు కుప్పకూలిన

అభాగ్యులూ ఉన్నారు...

ఎవరికి తెలుసు మగవాడి మనసు

ప్రతి మగాడూ కాదు పశువు

మనసున్న మగాడు ఎప్పుడూ బలి పశువు...

తప్పటడుగుల కాలం దాటి

బాధ్యతల లోకంలో అడుగుపెట్టి

కుటుంబమనే శిరోభారం నెత్తిన పెట్టి

ఎన్ని అడుగులు వేస్తేనేం

చివరికి మిగిలేవి నిందలే అయితే

ఆ మగాడికి దిక్కెవరు

ఆ కన్నీళ్లు తుడిచేది ఎవరు...

 జగమంత కుటుంబమని అనుకున్నా

మనసు గోడు వినే వారుండరు

జారుతున్న కనులనీరును

మగాడిననే అహం తాగుతుంటే

మనసు నిండా ఏడవలేక

మనసులోనే కుమిలిపోయే మగ అబలలు

ఎంత మందికి తెలుసు...

నీకేంటి మగాడివి అని అంటుంటే

మగాడిగా పుట్టి బావుకున్నదేమో అంతుచిక్కక

కారు చీకట్లో అడుగులు వేయలేక

అడుగు జాడలు మరువలేక

తప్పటడుగులు కూడా వేయటం చేత కాక

నిర్జీవ మూర్తులై మిగిలిపోయిన

మగాళ్ళ వ్యదార్థ గాథ ఎంత మందికి తెలుసు...

కాని గాని వాడిగా మిగిలి

ఆలి మాటలకు విలవిలలాడుతూ

ఆశగా చూసే కన్నబిడ్డల ఆర్తికి

తల్లడిల్లుతూ

గమ్యమే లేని ప్రస్థానం వైపు అడుగులు వేసే

మగాడి పయనం ఎందరికి తెలుసు...

అతివలకు ఉన్న మనసే మగాడికీ ఉంటుంది

మగాడి కంటిలోనూ కన్నీరే వస్తుంది

మగాడి మనసూ ఓదార్పు కోరుతుంది

ఆ మగాడి మనసు తెలిసేది ఎందరికి...

మృగాళ్ళు ఉన్న ఈ లోకంలో

మనసున్న మగాళ్ళూ ఉన్నారు

మృగాడిని గుర్తించే లోకం

మగాడిని తెలుసుకోకపోవడం

మగాడికి ఒక శాపం