ఇలా అనిపిస్తోంది

ఇలా అనిపిస్తోంది  

మొదటిసారి ఇలా అనిపిస్తోంది

నా అక్షరాలను సాగర గర్భంలో విసిరేయాలని

విచ్చుకుంటున్న భావాలను

మొగ్గలోనే చిదిమేయాలని

చల్లగా తాకుతున్న మధురిమలను

మండుతున్న మనసులోని చితిమంటలలో

దహనం చేసేయాలని

కనురెప్పలపై గూడుకట్టుకున్న స్వప్నాలను

జలజల జారే కన్నీటిలో కడిగిపారేయాలని

రెక్కలు విచ్చిన ఆశల తారకలను

నైరాశ్యంలో సమాధి చేసేయాలని

నవ్వుతున్న వేకువను

చీకటి బాణాలతో చంపేయాలని

నన్ను మోస్తున్న ధరణిని వీడి

అనంత విశ్వంలో కలిసిపోవాలని

మంచుకొండల్లో మనస్వినీతో

మంచుకొండల్లో మనస్వినీతో

ఎదను తాకిన చల్లని గాలులు

గుండె గడ్డ కట్టిందేమోనని కలవరం

బిగుసుకుపోయిన దేహంలో

అదుపుతప్పిన ప్రకంపనలు

విప్పారిన కనులముందు

హిమవన్నగ సోయగాలు

వెండి కొండలపై పాల నురగలా

తెల్లని పరదాల దుప్పటి కప్పిన చందంలా

కనురెప్పలకే పరిమితమైన స్వప్నాలు

కనుల ముందు నిలిచిన వైభవంలా

అది మాయాలోకపు విహారమా

సృష్టికర్త కుంచె నుంచి జారిపడిన

మంచుపూల వసంతమా

దేవుడు దివినుంచి భువికి దింపిన

స్వర్గలోక సౌందర్యమా

దైనందిక జీవన బంధనాలు విసిరేసి

మంచుపూల మనస్సుతో

పెంగ్విన్ పక్షుల జంటలా

అప్పుడే కురిసిన హిమ వర్షంలో

మనస్వినీ సహిత విహారం

కిలకిల రావాల సోయగం  

వెచ్చని కోర్కెల సాంగత్యం

మరలా మరలా కోరదా మనసు

ఆ అందమైన అనుభవం  

జాబిలి

చల్లని లోగిలి

వెచ్చని నెచ్చెలి

బిగిసిన కౌగిలి

నేలమీదకు జారెను

నిండు వెన్నెల జాబిలి ....

మనసుంది నాకు

మనసుంది నాకు

నా అడుగుల జాడలను శోధించకు

అడుగులో అడుగేయాలని తపన చెందకు

నా కనురెప్పల కూడలిలో నడియాడే నీవు

నాకు తోడూనీడగానే నడుస్తావు

సురక్షిత పయనానికై కలత చెందకు

మరు నిమిషానికి ఆలోచన చేయకు

భద్రమైన నా గుండె గుడిలో కొలువుదీరిన నీవు

అనుక్షణం సురక్షితమై నిలుస్తావు

నీలికన్నుల పరదాలపై తడి చేరనీయకు

కంటి ముత్యాలను నేలపాలు చేయకు

నా కంటిపాపలో చిరునవ్వువైన నీవు

నిత్యం వేగుచుక్కలా మెరుస్తావు

అలాంటి వాడినో

ఇలాంటి వాడినో

నాకైతే తెలియదుకాని

నీకోసం మరణించే మనసున్న మనిషినే నేను

మనస్వినీ...

జలపుష్పం

జలపుష్పం

మాటలకందని భావాలు

మనసును మెలియపెడుతున్న వేళ

ఎక్కడో నక్షత్రాల గుంపునుంచి

ఓ తారక మౌనంగా జారిపడుతూ ఉంటే

వేకువను చూసి బెదిరిపోతున్న వేగుచుక్కలా

మనసు కలవరమైపోతూ ఉంటే

చీకటిని పులుముకున్న హృదయం

కంటి కాటుకలా కరిగిపోతూ ఉంటే

మనసుసంద్రంలో పుట్టింది ఓ భరోసా

నేనున్నానంటూ ఇచ్చింది ఆసరా

మనసు వీధుల్లో చక్కర్లు కొడుతూ

కనుల తలుపును దాటింది నులివెచ్చని నేస్తం

ఎంత ఆత్మీయమా నేస్తం

మాటలు రాని మౌనంలో

వికసించిన జలపుష్పం

సదా తోడు నిలిచే వేదనా పుష్పం

మనసున్న మనసుకు

మనసైన నేస్తమే కదా

మనస్వినీ 

దేవకన్య

దేవకన్య

తలవాల్చి ప్రణమిల్లుతున్నట్లు

తీరానికి చేరి సలాము చేస్తున్న కడలి కెరటాలు

పాదాలను మృదువుగా కడుగుతూ ఉంటే

ముద్దాడుతున్న ఇసుక తిన్నెలలో

అడుగుతీసి అడుగులు నేను వేస్తూ ఉంటే

నా పాదములు జారవిడిచిన ముద్రలలో

నీవు అడుగులు వేస్తూ నా వెంట నడుస్తూ ఉంటే

సప్త పదములు పూర్తి చేసిన

పెళ్లికూతురువి నీవై నడియాడగా

ఇసుక రేణువులు నీ పాదాలకు పారాణిలా

సముద్రుడి ఘోష వేదమంత్రాలు జపించగా

అలలపై నర్తించే పిల్లగాలులు

మంగళ వాయిద్యాలు మోగించగా

పకృతి అందాలు దీవెనలు అందించగా

ఎంత మధురం ఆ దృశ్యం

ఎంతగా పులకించింది నా మానసం

ప్రకృతి కాంత ఒడిలో చిన్నారి దేవకన్యలా

నీవు చిందించిన నవ్వులు

నీవు రువ్విన పువ్వులు

మరువగలనా ఆ అనుభవం

నిలిచి ఉండదా కలకాలం

మనస్వినీ...