తీరనిదాహం

తీరనిదాహం

ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం

కనులముందు కదలాడింది...

కరిగిపోతున్న చీకటి తెరలో

తొలిపొద్దు దోబూచులాడింది...

చుక్క నీరులేక దప్పికగొన్న మనసు

నీటి చెలమను చూసి ఉప్పొంగిపోయింది...

మౌనవీణ మనసు

మాటల మతాబులు పేల్చింది...

దాహంతో రగిలిన తనువు

పరువాల సాగరం వైపు అడుగులువేసింది...

యుగాల ఎడబాటులా గుచ్చుకున్న విరహం

గులాబీ సోయగాల స్వాంతనకై తహతహలాడింది...

ఎండమావి మార్గం నుంచి

మధురసాల కొలనులోకి జారింది...

కల చెదిరింది

కలయిక వీడింది ...

పరువాల సంద్రంలో ఉబికిన అల ఒకటి

ఉప్పెనలా తోసేసింది...

ఆవేశంలో పలుకులు

అనుభవాన్ని విసిరేసాయి...

ఆ తిరస్కారానికి

మనసు తలవంచింది...

గుండెలో గాయం రేపే అనుభవం కన్నా

అనుబంధమే గొప్పది...

అనుభవంకోసం

ఈ అనుబంధం ఎన్నటికీ జవదాటదు

మనస్వినీ...