కొత్త సీసాలో పాత సారా

కొత్త సీసాలో పాత సారా 

వెళ్లిపోతున్నావా నువ్వు

వెళ్ళిపో ఆలస్యమెందుకు ఇంకా

నువ్వెళ్ళిపోయాక తనేలాగూ వస్తుంది వద్దన్నా ...

నీకు మనసునిండా వీడుకోలు చెప్పను

వచ్చేదానికి హృదయం పరిచి స్వాగతం పలకను

నా ప్రమేయమేమీ లేకనే రాకపోకలు జరిగిపోతాయి ...

నీవల్ల ఒరిగిందేమీ లేదు

రేపేదో జరిగిపోతుందనే భ్రమలూ లేవు

నువ్వంటే రవ్వంత అభిమానమూ లేదు

కొండంత ఆవేదన తప్ప ...

ఎన్ని అనుభవాలు చూపావు

వంచనా శిల్పాన్ని పరిచయం చేసావు

తడి గుండెలో మంటలు రేపావు

ఎందుకు ఆపాలి చెప్పు నిన్ను ...

అయినా ఆగమంటే ఆగుతావా

వద్దంటే నిలిచిపోతావా

వీడిపోయేందుకు క్షణాలు లెక్కపెడుతున్నావుగా ...

తరలివచ్చే క్షణమేమన్నా పూవులు విసురుతుందా

చిరునవ్వుల మతాబులు కానుకలుగా ఇస్తుందా

ఇలావచ్చి అలా వెళ్లక నిలకడగా ఉంటుందా ...

పోయేదానిపై గౌరవమూ లేదు

వచ్చేదానిపై నమ్మకమూ లేదు

కొత్త సీసాలో పాత సారా యవ్వారమంతా ...

అందుకే నువ్వెళ్ళిపో

వచ్చేదానికి చోటిచ్చిపో

కుడిఎడమైనా పొరపాటు లేదంటూ

అన్యమస్కంగానే రమ్మంటున్నా

వెల్ కం టూ న్యూ ఇయర్

ఈ రాతిరి నన్నిలా మరణించనీ

ఈ రాతిరి నన్నిలా మరణించనీ 

గుడ్డిదీపం వెలుతురులో కానరావటం లేదు

నీ అరమోడ్పు కన్నులు మరికాస్త వికసించనీ ...

జామురాతిరి జామ్ కైపులకు సోలిపోలేదు

నీ కనులజారే మధువును మత్తుగా తాగనీ...

హృదయవేగం పెరిగి ఊపిరి సవ్యంగా లేదు

నీ ఊపిరితో నాకు శ్వాసను పోసి గుండెను నెమ్మదించనీ...

ఆకలి పెరిగి దేహంలో నిలకడ లేదు

గులాబీ పెదాల మధురసాలను మనసునిండా ఆస్వాదించనీ...

చలిగాలికి తనువంతా వణుకు ఆగేలా లేదు

నీ దేహాన్ని నాకు కప్పి చల్లగాలికి చెమటలు పట్టించనీ...

మిసమిసలాడే నీ పరువాల ప్రశ్నలకు అంతే లేదు

అనుభవంతో ధీటైన సమాధానం చెప్పనీ...

నిప్పులకొలిమి మన పరిష్వంగం విడిపోనివ్వదు

వలపువానై కురిసి మంటలు చల్లార్చనీ...

ఈ ఘడియలో మనకు మరో జీవితమే లేదు

ఈ రాతిరి నన్నిలా మరణించనీ...

HAPPY BIRTHDAY MAMMOO…

HAPPY BIRTHDAY MAMMOO…

నా తలపై వేళ్ళతో నిమురుతూ

నుదుటిపై చుంబనంతో

మెలకువ నేర్చిన కన్నులను నిద్రపుచ్చుతూ

నేనిక్కడే ఉన్నా ఏంకావాలన్నా కాల్ మీ

గుడ్ నైట్ పప్పా అంటూ నాగది తలుపులు వేసి వెళ్తున్న

తనను చూస్తే నా అమ్మేనేమో అనిపిస్తుంది ...

కళ్ళు తెరిచానో లేదో మార్నింగ్ పప్పా అంటూ

వాటేసుకునే తన స్పర్శలో నాకు

ప్రపంచాన్ని గెలిచిన ఆనందం దొరుకుతుంది ...

చెంగు చెంగున  లేడిపిల్లలా గెంతుతూ

నవ్వులు పూయించే తనను చూస్తుంటే

నా చిన్ని పొదరిల్లు ఆనందాల పూదోటలా కనిపిస్తుంది ...

నా గారాలపట్టి నాజీవితంలో కూతురు పాత్ర కన్నా

అమ్మ పాత్రకేఎక్కువ జీవం పోస్తున్నది

నా చిట్టి తల్లి కాదు కాదు మా అమ్మ పుట్టిన రోజు ఈరోజు …

కూతురుగా పుట్టి అమ్మ ప్రేమను పంచుతున్న

మా ఇంటి యువరాణికి

మనసునిండా జన్మదిన శుభాకాంక్షలు ...

సాగిపోతున్నా నీకు అందనంత దూరంగా

సాగిపోతున్నా నీకు అందనంత దూరంగా 

అవును నిన్న మొన్నటిదాకా ఇది నిజం

నీగురించి నేను ఆలోచించిన మాట నిజం

ఇప్పుడు నా ఆలోచనల్లో నువ్వు లేవు

ఒకవేళ నువ్వు ఆలోచనా స్రవంతిలో

లీలగా తారసపడినా

నువ్వంటే నా మనసు కరగటం లేదు

ఎందుకంటే నా మనసుపుస్తకం పేజీలలో

నీ అక్షరాల గొంతుకను నువ్వే నులిమేసావు

నీకోసం నేను వేదన చెందినదీ నిజమే

ఇప్పుడు నా ఆవేదనలో నువ్వు లేవు

నా తలపుల తలుపులకు నువ్వే తాళం వేసివెళ్లావు

నీకోసం నేను కన్నీరు కార్చిందీ నిజమే

ఇప్పుడు నా కన్నీటి తెరలపై నీ రూపం కానరాదు

కురిసిన నా కన్నీటివానలో నీ జ్ఞాపకాలను

నువ్వే కడిగేసుకుపోయావు

హృదయకోవెలలో నీరూపం నిలిచిందీ నిజమే

ఇప్పుడు మనసు గర్భగుడి వెలవెలబోతోంది

అక్కడినుంచి నువ్వే తరలిపోయావు

నా కనురెప్పల మైదానంలో కలల పొదరిల్లు

ఇంకా కదలాడుతూనే ఉంది

నువ్వే విడిచివెళ్లావు అడుగుజాడలను చెరిపేసుకుంటూ

నీ ఆలోచనలను విసిరేసి

కాలమనే నేస్తంతో ముందుకు సాగుతున్నా

నీకు ఎప్పటికీ అందనంత దూరంగా 

ఇలా అయితే ఎలా

ఇలా అయితే ఎలా

ఎంత వారించినా విననే విననంటావు

అదిలించినా అదుపే లేదని అంటావు

బెదిరించినా భయమే లేదని అంటావు

ఒక్క క్షణం కుదురుగా ఉండలేనని అంటావు

ప్రతినిమిషం అటో ఇటో వెతుకుతూనే ఉంటావు

వేకువలో వెన్నెలను కోరుకుంటావు

నింగిలో తారకలను ఏరుకుంటానని మారాం చేస్తావు

 ఒక పువ్వు నచ్చిందని వాలిపోతానని ఉబలాటపడతావు

పువ్వు పువ్వుకూ ముల్లున్నదని తెలుసుకోలేనంటావు

ఒక గాయం మాననే లేదు మరో గాయం కోసం ఆరాటపడతావు

మనసా నీతో ఎలా వేగమంటావు

నిన్నే కారాగారంలో దాచుకోమంటావు

మామూలు మనిషిని నేను

మామూలు మనిషిని నేను

వయ్యారి తారకలకు ప్రేమికుడిని నేను

వెన్నెలరాజు నెలవంకకు నేస్తానిని నేను

నీలినింగిపై తేలియాడే మేఘమాలికలకు ఆప్తుడిని నేను

గిలిగింతలు రేపే చిరుగాలిలో సవ్వడిని నేను

వికసించే పువ్వులో మెరిసే నవ్వును నేను

మైమరిపించే ప్రకృతికాంతకు దాసుడిని నేను

నక్షత్రాల మెరుపులో అక్షరాలను ఏరుకుంటా

చందమామ వెన్నెలలో భావాలను దోచుకుంటా

అక్షర విన్యాసాలు తెలియదు నాకు

యాసప్రాసాల ప్రాకులాట రానేరాదు నాకు

పామరులకు తెలియని పదాలు రావునాకు

భాషాకోవిదుల పాండిత్యం అబ్బలేదు నాకు

మనసుపువ్వులను అక్షరాలుగా

అప్పుడే పుట్టిన ఆలోచనలు భావాలుగా

నాదైన లోకంలో విహరిస్తూ

తెలిసిన భాషలో పదాలు అల్లుకునే నేను

కవిని కానే కాను

ఓ మామూలు మనిషిని 

మనసు లేఖను నువ్వే రాసుకో

మనసు లేఖను నువ్వే రాసుకో

మెరిసే నక్షత్రాలను అక్షరాలుగా మార్చుకోనా

నవ్వే పువ్వులను నా భావాలుగా మలుచుకోనా

చందమామకు నా మనసు గోడును చెప్పుకోనా

వెండివెన్నెలలో కలిపి నా శ్వాసను తెలుపుకోనా

నీలి నింగి మబ్బులతో నా సందేశం పంపనా

చల్లని చిరుగాలికి నా మనసు విప్పి చూపనా

ప్రేమలేఖ రాయాలని ఉంది అక్షరాలను వెతికి పట్టనా

చెదిరిపోయి పరుగులుతీస్తున్న అక్షరాలకు తలవంచనా

మనసుమాట చెప్పాలని ఉంది మౌనానికి సవ్వడి నేర్పనా

ఏ భాషలో చెప్పాలో తెలియక తెలియని పాండిత్యం నేర్చుకోనా

హృదయ సవ్వడి చెప్పేందుకు మాటలు లేవు నాలో

ప్రేమలేఖ రాసేందుకు అక్షరాలే లేవు నాలో

నా మనసు పుస్తకం తెరిచిపెడుతున్నా

అక్షరాలను కూర్చి నా మనసు లేఖను నువ్వే రాసుకో

కరిగిపోనీ నన్ను చుక్కలు చుక్కలుగా

కరిగిపోనీ నన్ను చుక్కలు చుక్కలుగా

 

ఎందుకింత తొందర ఈ కాలానికి

గడియారం ముళ్ళు ఎందుకు పరుగులు తీస్తున్నాయి...

సూరీడుకి ఇంత తొందర ఎందుకు

చల్లని వెన్నెలను తాగేసేందుకు ఉబలాటపడుతున్నాడు...

నిశిపరదాలు ఎందుకు తాము కరుగుతూ

ప్రభాత కిరణాలకోసం తహతహలాడుతున్నాయి...

సమయం నా ఆరాటానికి ఎందుకు హద్దులు గీస్తోంది

కాలం ఎందుకు వేగిరపడుతున్నది ...

ఇప్పుడే వచ్చావు అప్పుడే వెళ్ళిపోయే ఆత్రం ఎందుకు

నేనింకా మనసు నిండా నిన్ను చూడనే లేదు...

ఘడియలను క్షణాలుగా నీ బింకంలోనే కరిగించావు

వాలిన కనురెప్పల మాటున సగం వెన్నెల రేయిని దోచేసావు...

నీ అధరమధురిమలను మౌనానికే అరువిచ్చావు

ఎగసిపడే పరువాలతో కవ్విస్తూ

దరికి చేరితే దూరం జరుగుతావు...

మనసుతో మనసును మాట్లాడించి

పొగరుతో సొగసును కరిగించి

వయసు సమరానికి నగారా మోగితే

వేళకానే కాదంటూ కాలం ఉరుకులు పెడుతోంది...

కాలమా నీకెందుకు ఇంత తొందర

ఆగిపో పూబంతి నా చెంత ఉండగా

కరిగిపోనీ నన్ను చుక్కలు చుక్కలుగా ...

నిన్నెలా మరిచిపోతా

తేరీ తలాష్ ఆజ్ భీ హై

తేరీ తలాష్ ఆజ్ భీ హై

ఆజ్ భీ మేరీ నిగాహ్ ఆస్మాన్ కీ ప్యాసీ హై...

బేచైన్ మన్ కో ఆజ్ భీ తేరీ తలాష్ హై...

ఊహ తెలిసిన నాటినుంచి నీకోసమే

ఎదురుచూసాను

చుక్కలతో మెరిసే ఆకాశంనుంచి

మిలమిలా మెరిసే ఒకతారకలా దిగివస్తావని...

ఊహలకే పరిమితమైన నువ్వు

నిజంగా లేవని తెలిసినా

ప్రతి పున్నమి వెన్నెలలో నిన్ను వెతికాను

అందమైన ఆడపిల్లలా ఆడుకుంటున్నావేమోనని...

చిన్న వయస్సులో పిచ్చి కల్పనలేమిటని లోకం నవ్వినా

భావుకతలోనే మునిగితేలాను

ఊహాసుందరి కనిపిస్తుందేమోనని...

తిరుగుతున్న గడియారం ముళ్ళ ఆదేశాలను పాటిస్తూ

క్యాలెండర్ పేజీలు  మారుతున్నా

పరిమాణాలకు నేను తలవంచినా

శోధన మానుకోలేదు

కల నిజం చేస్తూ నువ్వు వస్తావని...

అందమైన పూదోటలా ఒక పువ్వు మనసును తాకితే

పులకించిపోయింది హృదయం

నువ్వు వచ్చేసావనీ...

ఊహాసుందరి నిజమై మనసును తాకితే

రక్తం కారేదాకా తెలియలేదు

గుండెకు గుచ్చుకుంది పువ్వుకాదు ఒక ముల్లని...

నా పిచ్చికాకపోతే మరేంటి

ఊహలలో నాతో ఆడుకునే నువ్వు

నిజమై ఎలా వస్తావు...

ఒక అందమైన భావపుష్పమై

మధురమైన స్వప్నమై

నా కనురెప్పలపైనే ఉండిపో

ఎప్పటికీ నిజమై రాకు

ఒక కలగానే నువ్వు అందంగా ఉంటావు

నేను మాత్రం తుది శ్వాసదాకా

నీకోసం నిరీక్షిస్తూనే ఉంటా...

అంతా నిజమే

అంతా నిజమే

నీ ప్రేమ నిజం కాకపోవచ్చు

నేను ప్రేమించింది నిజమే

నీ అనురాగం ఒక మాయ కావచ్చు

నా అనుభూతులన్నీ నిజాలే

నీ కనులలో నారూపం చెదిరిపోవచ్చు

నా కళ్ళలో నీ రూపం మాయకాదు

కలలన్నీ కాల్పనిక గాథలే అని నువ్వు సరిపెట్టుకోవచ్చు

నా కనురెప్పలపై కలల తాలూకు తడి ఇంకా ఆరనే లేదు

అన్నీ నువ్వు తేలికగానే మరిచిపోవచ్చు

నా జ్ఞాపకాలన్నీ పచ్చి నిజాలే

చలిమంటలు వేసి పో

చలిమంటలు వేసి పో

శరదృతువు సరసమాడుతోంది

వడివడిగా వస్తున్న హేమంతం గుబులురేపుతోంది

శిశిరం ఆలోచనే కలవరం కలిగిస్తోంది

రుతువులన్నీ కలిసి కత్తికడుతున్నాయి

మంచు తీగలుగా మారిన

శీతల శరములు దేహాన్ని గుచ్చుకుంటున్నాయి

ఘనీభవించిన రుధిరం కరుగుతూ బుసలు కొడుతోంది

శరతుడికే సవాలు విసురుతూ

మెరుపుతీగవై కదిలిరా

హేమంతుడిని నిలువరిస్తూ

పరువాల సెగలతో అభిసారికవై దరికి రా

వయసు సమరానికి శంఖం ఊది

సొగసు వెలుగులతో కాగడా వెలిగించి

తనువుల రణంతో అగ్గిని పుట్టించి

శిశిరాన్నీ కరిగించి పో

ఒంటరిదైన మనసుకు

జతలేని తనువుకు

ఎవరో తెలియని నువ్వే నేనై

చలిమంటలు వేసి పో 

పావురంతో ప్రేమలేఖ

పావురంతో ప్రేమలేఖ

కాకితో కబురు పంపమాకు

అది రెండుముక్కలు చెప్పి ఎగిరిపోతుంది

పావురంతో ప్రేమలేఖ పంపు

అది నీ మనసు మొత్తం చదివి వినిపిస్తుంది

నీలి మేఘమాలికలను నమ్ముకోమాకు

అవి ఉరుములై మెరిసి మాయమైపోతాయి

చల్లని వెన్నెల జాబిలికి మనసు కథలు చెప్పు

అవి రేయంతా నాతోనే ఉండిపోతాయి

నీతోటలో పూచిన గులాబీలను పంపమాకు

రెండు ఘడియల్లోనే అవి వాడిపోతాయి

నీ మనసులో ఉదయించిన అక్షర పుష్పాలను పంపు

అవి నా మనసులో నిత్యం పరిమళిస్తూనే ఉంటాయి

నిన్ను సుతారంగా తాకి జారిపోతున్న

పిల్లగాలులను అదిలించమాకు

అవి నీ శ్వాసను అరువుతెచ్చి నాకు

కొత్త ఊపిర్లు అందిస్తూనే ఉంటాయి

రాళ్ళు కాదు అవి నాకు పువ్వులే

రాళ్ళు కాదు అవి నాకు పువ్వులే 

రాళ్ళు విసురుతూనే ఉండు

అవి నన్ను పువ్వులుగానే తాకుతూ ఉంటాయి

విధ్వంసమే నీ విధానమైతే

ప్రేమతత్వమే నా సిద్ధాంతం

నిత్యం పరిమళిస్తూనే ఉంటాను

అసత్యశరములు సంధిస్తూనే ఉండు

సత్యకవచము నన్ను కాపాడుతూనే ఉంటుంది

అధర్మానికి నువ్వు ఆలవాలమైతే

ధర్మం నావైపే నిలిచి ఉంది

నా మతాన్ని తూలనాడుతూ ఉండు

మతాలన్నింటికీ నేను తలవంచే ఉంటా

నీ మతములోనే  నీకు దిక్కు లేకున్నా

అన్ని మతాలూ నాతో అభిమానంగానే ఉన్నాయి

ఎక్కడికీ పారిపోలేదు నేను

ఇక్కడే నిలిచి ఉన్నా

తుది శ్వాసదాకా శిఖరమై

నిలబడే ఉంటాను

నిన్నే ప్రేమిస్తా

నిన్నే ప్రేమిస్తా 

అవసరార్ధ ప్రేమబాటలో నేస్తమై నడుస్తున్నావు

రాబంధువుల లోకంలో రక్షణకవచమై నిలుస్తున్నావు

నడకలు తడబడితే నడతలు నేర్పుతూ అడుగుజాడలు విడుస్తున్నావు

దారులన్నీ మూసుకుపోతే మార్గదర్శివై దిశను చూపుతున్నావు

కటికచీకటి కమ్ముకుంటే కాగాడాలా వెలుగునిస్తున్నావు

ఎవరు మార్గాలను మార్చుకున్నా నువ్వు మాత్రం నీడలా అనుసరిస్తున్నావు

మోసం దగాల మాయానగరిలో నా వేలుపట్టి నడిపిస్తున్నావు

శ్వాస ఆగిపోయే తరుణంలో గుండెకు కొత్త ఊపిరులు పోస్తున్నావు

ముభావమైన మనసులో కొత్త భావాలు పూయిస్తున్నావు

నవ్వులు మరిచిన పెదాలకు కొత్త నవ్వులు నేర్పుతున్నావు

నన్ను నీలో కలుపుకుని నాలోనే నువ్వు దర్శనమిస్తున్నావు

అందుకే నిత్యం నేను నిన్నే ప్రేమిస్తున్నాను

నీ బాటలోనే నడుస్తున్నాను

నా దేహంలో జీవం ఉన్నంతవరకు

ఓ అంతరాత్మా నేను నిన్నే ప్రేమిస్తూ ఉంటాను