భయానికే భయం...
శిఖరమై నిలిచిన సహనము
మంచు సౌధమై కూలుతున్నది...
మట్టి పెళ్లలుగా రాలిన వైభవము
ఆగ్రహమై రంకెలు వేస్తున్నది...
ఆశలుగా మొలిచిన స్వప్నాలు
తిరిగిరామని పరుగులు తీస్తున్నవి...
గుండె కనుమలో దాగిన శాంతము
అల్లకల్లోలమై రగులుతున్నది...
ముద్దుమురిపాలకై వేచిన మానసం
ఆశలపై నీళ్ళు చల్లుతున్నది...
నిప్పుపై నివురులా మనసును కప్పిన భయము
మొండి ధైర్యమై కాలుతున్నది...
సహనాన్ని మింగిన గ్రహణం
అసహనాన్నే విసర్జిస్తున్నది...
వెలుగు లేనే లేదని తెలిసిన మనసు
చీకటి లోయనే గమ్యమని నమ్ముతున్నది...
పరిణామాలకు ప్రణమిల్లిన మనసు
పరిణామక్రమానికి మూగ సాక్షిగానే
నిలుస్తున్నది...
ఇక ఈ మనసు భయానికే భయం పుట్టిస్తుంది
మనస్వినీ...
No comments:
Post a Comment