తేరీ బిందియా మేరే నామ్

తేరీ బిందియా మేరే నామ్

నీ బిందియా రంగులో మెరుపును నేనే కావాలి

చందమామ మోముపై అది నా సంకేతం కావాలి ...

నున్నని మెడపై సుతారంగా కదలాడే

ఆ నల్లని హారం నేనే కావాలి...

చిగురుటాకులా వణికే పెదాలపై

తళుకులు చిందే గులాబీ రంగులో నేనే కనిపించాలి...

తీయని గొంతులో జాలువారే పలుకుల్లో

నేను మాత్రమే ఉండాలి...

ఆ చెవుల్లో మంద్రంగా వినిపించే సంగీతంలో

నా రాగమే వినిపించాలి...

ఆ కనుల కొలనులో

నేనే వెన్నెల స్నానం చేయాలి...

ఆ కురులమేఘాల్లో

నేనే సేదతీరాలి...

కడలి కెరటాలను కవ్వించే

ఆ ఎద పొంగులలో

నేనే తల దాచుకోవాలి ...

ఆ మువ్వల సవ్వడి

పాదాల అలజడి

నా ఎదలోనే ప్రకంపనలు రేపాలి...

ఆ మయూర నర్తన భంగిమలు

నాకే అంకితం కావాలి...

ఒకటేమిటి సర్వమూ

నాకే కావాలి...

ఆ హృదయమందిరంలో

వెలిగే దీపం నేనే కావాలి...

ఎంత స్వార్ధపూరితం

నా మానసం...

అన్నీ నావేనంటున్నది

నాకే సొంతమని వాదిస్తున్నది...

నా మనసు నాకే సొంతమని

ఆరాటపడుతున్నది...

ఇది స్వార్ధమేనంటావా

మనస్వినీ...