నేను అబద్దం...

నేను అబద్దం...

ఎక్కడో ఉంటావు...

నీ చుట్టూ ఎందరో ఉంటారు...

అందరిలో కలివిడిగా

ఆనందంగా

ఉల్లాసంగానే

దినం గడిచిపోతుంది...

ఎవరూ లేని సమయంలో ...

నిశి పరదాలు

మెల్లగా పరుచుకుంటున్న తరుణంలో...

ఓంటరితనం నిన్ను

ఆవహిస్తున్న వేళ

కళ్ళు మగతగా మూతపడుతున్న వైనం...

అప్పుడు నీ కంటి తెరలపై

కనిపిస్తుంది నా రూపం...

అది అబద్దం...

లీలగా వినిపిస్తుంది నా స్వరం...

అదీ అబద్దం...

నిన్ను తడుముతుంటాయి నా చేతులు...

అదీ అబద్దమే...

ఇప్పుడు నిజమైన నేను

ఆప్పుడు అబద్దమై

నిన్ను పలకరిస్తూనే ఉంటాను...

నిజమైన నేను

అబద్దం లోకి ప్రవేశించి

నిత్యం నీ కళ్ళ ముందు

మెదులుతూనే ఉంటాను...

నన్నూ

నా మాటలను

నా చర్యలనూ

అబద్దమనే అంటావుగా

చూడు

ఈ అబద్దం నిన్ను

వెంటాడుతూనే ఉంటుంది

మనస్వినీ...