మృతసంజీవనివే...

మృతసంజీవనివే...

నిజమే ...

నిజంగా నిజమే...

మరణం నా కళ్ళ ముందు ...

నిలబడింది...

ఏ క్షణమైనా నన్ను...

వాటేసుకోవాలని...

నన్ను తనలో ...

కలిపేసుకోవాలనీ...

నా వైపు దూసుకు వచ్చింది...

క్షణాలు లెక్కించా నేను...

ఘడియలే మిగిలాయి...

ఊపిరి ఆగేందుకు...

అనంతవాయువుల్లో ...

కలిసిపోయేందుకు...

చిన్న స్పర్శ...

అవును అది కర స్పర్షే...

ఆ స్పర్శ ...

తనువులోని అణువణువునూ...

తట్టిలేపింది...

ఆ క్షణంలో ...

ఆ కన్నుల్లో నాకు ...

ఆవేశం కనిపించలేదు...

రోజూ కురిసే ...

అనర్ధాల వర్షం కనిపించలేదు...

అంతులేని అనురాగం...

హద్దులు లేని అనుబంధం ...

తొణికిసలాడింది...

ఆ స్పర్శ...

ఆ అనురాగం...

ఆ అనుబంధం చూసి...

మరణం చిన్నబోయింది...

అవును ఆ స్పర్శ ...

మరణానికే...

జీవం నేర్పింది...

నేను జీవం పోసుకున్న ...

ఘడియలలోనే ...

నిర్జీవం వైపు నడిచినా...

అవే ఘడియల్లో ...

జీవం పోసిన నువ్వు...

మృతసంజీవనివే ...

కదా...

మనస్వినీ...