మౌన మునినా....

మౌన మునినా....

 

మబ్బు పట్టిన ఆకాశాన్ని చూస్తే...

లిప్తపాటు నేనే అనిపించింది...

అలా చూస్తూ ఉండిపోయా..

భారంగా కదులుతున్న...

నల్లని మేఘాల్లో...

ఎక్కడో లీలగా నీ  రూపమే...

అప్పుడు నాకనిపించింది...

నేను ఒంటరిని కాదని...

నాతోనే నువ్వున్నావని...

నన్ను చూస్తూనే ఉన్నావని...

నా పెదాలను దాటి మాటలు రాని వేళ...

నేను మౌన మునిగా మారానని అంటుంటే....

నా మనసు అంతరాలలో...

నీ ఊసులు బాసలు చెబుతుంటే...

నా గుండె సమాధానం చెబుతోంది..

అప్పుడు తెలిసింది ...

నేను మౌన మునిని కాదని...

నాలో ఉన్న నీతోనే ...

ఊసులు చెబుతున్నానని...

నువ్వూ నేనూ మట్లాడుకుంటూనే ఉన్నామని...

ఎవరికీ వినిపించని...

గలగలలు మదిలో సవ్వడి చేస్తున్నాయని...

నేను మౌనంగా లేనని..

చెమర్చిన నా కనులలో...

ఉబికిన జలధార....

నాలో విషాదానికి సాక్ష్యమని అంటే...

ఒలికిన కన్నీరులో ఆనందభాష్పాలు లేవా...

నీతో పంచుకున్న అనుభవాల...

అనుభూతులు లేవా...

అవును ఇప్పుడూ ...

నాకనిపిస్తోంది...

 నేను ఆనందంగానే ఉన్నానని...

నిజమే..

నేను ఒంటరిగా...

మౌనంగా...

విషాదంగా...

ఏ అవస్థలో ఉన్నా...

నాలో నువ్వే ఉన్నావు...

మనస్వినీ...